۱۳ گنجی که مصریان باستان با مردگان خود دفن می کردند
شاید برای همه سوال باشد که چرا مصریان باستان مردگان خود را با اشیاء خاصی مانند کتاب مردگان، زبانه‌های طلا و اسکراب دفن می‌کردند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از لایوساینس، مصریان باستان به دلیل تدفین مجلل و پیچیده خود شناخته شده‌اند. در طول قرن‌ها، باستان‌شناسان انواع قبرها و تزئینات مختلفی را یافته‌اند که در این مقبره‌های هزارساله گنجانده شده است. در اینجا ۱۳ شی‌ء تدفین که مدام در دفن‌های مصر یافت می‌شوند، از جمله مجسمه‌هایی که برای متوفیان در زندگی پس از مرگ کار می‌کنند، و پرتره‌های مومیایی که تصاویری واقعی از مردگان ارائه می‌دهند، آورده شده است.
نسخه‌هایی از «کتاب مردگان»
«کتاب مردگان» نام امروزی است که به مجموعه‌ای از متون که مصریان باستان گاهی اوقات با متوفی دفن می‌کردند، اطلاق می‌شود. آن‌ها این متون را «کتاب بیرون آمدن در روز» نامیدند و متون را برای کمک به مردگان در مسیر زندگی پس از مرگ نامیدند. محتوای متون مختلف متفاوت بود، اما آن‌ها اغلب آنچه را که مصریان باستان معتقد بودند در زندگی پس از مرگ می‌توان یافت، توصیف می‌کردند، مانند مراسم وزن کشی قلب، که در آن اعمال یک شخص با پر الهه‌ای که با عدالت مرتبط است سنجیده می‌شد.
تابوت
مصریان باستان گاهی اوقات در تابوت‌هایی که با تصاویر تزئین شده، دفن می‌شدند. گاهی اوقات، این تابوت‌های استادانه دارای هیروگلیف‌هایی هستند که نام متوفی را می‌گذارند و برای آن‌ها دعا می‌کنند. درست مانند عروسک‌های تودرتوی مدرن، تابوت‌ها و مقبره‌ها می‌توانند شامل چندین تابوت باشند که درون یکدیگر قرار گرفته‌اند و بدن مومیایی شده در مرکز قرار دارد.
پرتره‌های مومیایی
پرتره‌های مومیایی تصاویر واضحی از متوفی را نشان می‌دهد. نمونه‌های نقاشی شده روی صفحات چوبی بین اواسط قرن اول و اواسط قرن سوم پس از میلاد خلق شدند، در حالی که نمونه‌های نقاشی شده روی کفن‌ها تا قرن چهارم ادامه داشت.
مجسمه‌های شبتی
مجسمه‌های شبتی (همچنین به عنوان ushabti شناخته می‌شود) برای کار برای متوفی در زندگی پس از مرگ قرار داشتند. بسته به مقبره، یک نفر را می‌توان با صدها شبتی دفن کرد. یک شبتی ساده را می‌توان از سرامیک درست کرد، در حالی که شبتی‌های استادانه‌تر با طلا کار شده بودند. معمولاً این مجسمه‌ها با یک طلسم نوشته می‌شد تا آن‌ها را به طور جادویی در زندگی پس از مرگ زنده کند و با ابزارهایی در دست و سبدی که روی شانه آویزان شده بود، به تصویر کشیده می‌شدند.
کوزه‌های کانوپیک
مصریان کوزه‌های کوچکی داشتند که درپوش آن‌ها اغلب به شکل خدایان حکاکی می‌شد و همراه جسد متوفی در مقبره دفن می‌شدند. درواقع برخی از اندام‌های متوفی را که در طی فرآیند مومیایی کردن خارج شده بودند، در این کوزه‌ها نگه می‌داشتند. طبق گفته موزه هنر متروپولیتن در شهر نیویورک، هر اندام، مانند ریه ها، کبد، روده‌ها و معده، شیشه مخصوص به خود را داشتند.
یک نمونه معروف از مقبره توت عنخ آمون است که در آن چهار کوزه در صندوقچه‌ای از سنگ قرار داده شده بود.
زبان‌های طلایی
زبان‌های طلایی گاهی با مومیایی‌های مصری در دوره یونانی- رومی (۳۳۲ قبل از میلاد تا ۳۹۵ پس از میلاد) دفن می‌شدند. مصریان ممکن است زبان‌های طلایی را در مومیایی‌ها قرار داده باشند تا بتوانند در زندگی پس از مرگ با خدایان صحبت کنند. علاوه بر این، مصریان باستان معتقد بودند که گوشت خدایان از طلا ساخته شده است.
نقاشی‌های دیواری
نقاشی‌های دیواری گاهی اوقات مقبره‌های مرفه مصریان باستان را تزئین می‌کردند. هنرمندان نقوش مختلفی از جمله پرتره‌های متوفی، تصویر خدایان، تصاویر متوفی در حال احترام به خدایان و نقاشی‌هایی از مردمی که در سوگ متوفی بودند را نقاشی کردند.
آثار هنری در مقبره‌ها گاهی اوقات تصاویری از زندگی روزمره در مصر و همچنین گیاهان، حیوانات و حیات وحش را نشان می‌داد. آن‌ها حتی می‌توانند تصاویری از رویدادهای ورزشی مانند کشتی و رقص را به نمایش بگذارند. گاهی اوقات هیروگلیف‌هایی در کنار نقاشی‌های دیواری کشیده می‌شد و اطلاعاتی در مورد اینکه چه کسانی در مقبره دفن شده‌اند و در طول زندگی خود چه کرده‌اند ارائه می‌کردند.
سوسک اسکراب
در مصر باستان، تعویذهایی به شکل سوسک اسکاراب در کنار متوفی دفن می‌شدند. مصریان معتقد بودند که اسکاراب مقدس همان چیزی است که خورشید را در آسمان به حرکت در می‌آورد، دقیقاً مانند سوسک اسکاراب که توپی از سرگین را روی شن حرکت می‌دهد.
مجسمه‌ها
مصریان باستان گاهی مجسمه‌هایی را در مقبره‌ها می‌گذاشتند. در برخی موارد این مجسمه‌ها خدایان را به تصویر می‌کشیدند. آن‌ها ممکن است برای نشان دادن ارادت مذهبی متوفی قرار گرفته باشند. در مواقع دیگر مجسمه‌ها متوفی و خانواده‌هایشان را نشان می‌دادند.
جواهر
طیف گسترده‌ای از جواهرات - از جمله گردنبند، حلقه و سنجاق سینه - همراه با متوفی در مصر باستان دفن می‌شد. هر چه فرد ثروتمندتر باشد، جواهرات بیشتر است. مقبره توت عنخ آمون حاوی مقدار زیادی جواهرات بود.
مومیایی حیوانات
گاهی اوقات مصریان، مومیایی‌های حیوانات را در تدفین‌ها قرار می‌دادند. این حیوانات می‌توانند حیوانات خانگی محبوبی باشند که همراه صاحبشان برای زندگی پس از مرگ دفن شده اند.
گاهی بقایای حیوانات - مانند گاو، اردک و غاز به‌گونه‌ای آماده می‌شد که برای پختن آماده شوند و سپس مومیایی می‌شدند. این بقایای باقیمانده برای صاحب مقبره و احتمالاً حیوانات خانگی آن‌ها برای خوردن در زندگی پس از مرگ است.
ماسک‌های مومیایی
متوفیان را گاهی با نقاب مومیایی بر روی صورتشان دفن می‌کردند. ماسک‌ها «تصاویری ایده‌آل‌شده از متوفی» را نشان می‌دهند. آن‌ها از گچ، کارتناژ (مواد کاغذی)، کتان و در موارد نادر از فلزات گرانبها ساخته شده‌اند.
مدل‌های قایق
باستان‌شناسان همچنین مدل‌های چوبی قایق‌ها را در مقبره‌های مصر باستان یافته‌اند. به گفته موزه هنرهای زیبا، بوستون، یکی از نمونه‌های قابل توجه مربوط به مقبره جهوتی‌نخت، فرمانداری است که حدود ۴۰۰۰ سال پیش می‌زیست و با ۵۵ قایق در آرامگاهش در دیر البرشا دفن شد. اینها شامل قایق‌هایی برای حمل و نقل نیرو یا بار و قایق‌هایی برای شکار و ماهیگیری است. یکی از قایق‌ها در حال انتقال چیزی است که به نظر می‌رسد مومیایی به جهان دیگر باشد.
