در نشست پرسش و پاسخ فیلم «تابستان همان سال» مطرح شد؛
محمود کلاری: قصه‌گویی در سینمای ما رنگ باخته است
نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «تابستان همان سال» با حضور محمود کلاری کارگردان، علی اوجی تهیه‌کننده، سمیرا حسن‌پور، فریبا نادری، رایان سرلک، رونیکا بهرام‌زاده بازیگران، کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری، کامیاب امین‌عشایری طراح صحنه در خانه جشنواره برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در ابتدای این نشست علی اوجی تهیه کننده این فیلم گفت: همیشه زحمت ما روی دوش اهالی رسانه است و از شما تشکر میکنم. امیدوارم فیلم را دوست داشته باشید.
محمود کلاری کارگردان این اثر عنوان کرد: من قبلا به نوعی آن طرف صحنه بودم و روزگاری عکاس بودم و در نشریات کار می‌کردم و اکنون این طرف صحنه هستم. در همین ابتدای برنامه از شما بابت صدای بد پخش فیلم در سالن عذرخواهی میکنم. امروز روز دوم جشنواره است و امیدوارم مجریان برگزاری جشنواره نظمی به این نمایش‌ها دهند تا فیلم‌ها درست‌تر دیده شوند. دقیقه ۲۰ فیلم هنوز افراد در سالن رفت و آمد می‌کردند.
وی ادامه داد: این همه در جشنواره‌های مختلف در جهان شرکت کرده ایم و من تاکنون چنین چیزی ندیده‌ام و افراد پس از پخش فیلم دیگر حق ندارند وارد سالن شوند.
این کارگردان بیان کرد: اگر افراد نریشن اول فیلم را نشوند، متوجه داستان نمی‌شوند. واقعیت امر این است که من سعی کردم در این فیلم قصه‌گو باشم؛ دقیقا مانند مادربزرگ خودم و سعی کردم ۹۰ دقیقه برای مخاطبان قصه تعریف کنم زیرا در سینمای ما اکنون قصه‌گویی رنگ باخته است و درنهایت باز از شما عذرخواهی میکنم البته شاید عذرخواهی وظیفه و کار من نباشد.
کلاری اظهار کرد: هیچ تدبیری برای اینکه ریتم را کند کنیم یا نه یا حتی به فیلم ریتم بدهیم در این فیلم بکار نبردم. بر اساس تجربه چهار دهه‌ای که دارم و به واسطه آنچه که از آدمهای مختلف آموختم باید بگویم از من بپذیرید فیلمی که ذات و درونمایه‌اش کند است به هیچ‌وجه تند نخواهد شد.
وی افزود: فیلم با مضمون و محتوای هر سکانس است که ریتم می‌گیرد و وقتی سکانس‌ها را کنار هم میگذارید باید با خودتان بگویید که آیا این سکانس به کار فیلمتان می‌آید یا خیر. به نظرم فیلم ریتم متناسب خودش را دارد. بافت قدیمی شهر نابود شده، من متولد و بزرگ‌شده تهران هستم و بافت قدیمی و کلاسیک شهر تهران کم‌کم جای خود را به معماری بی‌هویتی می‌دهد که شاهدش هستیم و این اتفاق رخ داده و دست ما نیست. روزگار با دگرگونی ظاهری دگرگونی درونی هم پیدا کرده است.
سمیرا حسن‌پور بازیگر این فیلم سینمایی عنوان کرد: دوست دارم در ابتدا این را عرض کنم که من آدم خوش‌شانسی هستم زیرا اولین بار در سینما جلوی دوربین آقای کلاری رفتم، جایزه‌ام را در جایی گرفتم که ایشان داور بودند و اکنون هم توانستم در فیلم ایشان بازی کنم.
حسن‌پور ادامه داد: در این فیلم من نقش مادر عطا را داشتم. این فیلم در دهه گذشته بود. آتی این فیلم در دوری شوهرش زندگی می‌کرد و ایفای نقش این شخصیت درون‌گرا باعث شد که از باقی نقش‌هایم جدا شوم.
فریبا نادری نیز اظهار کرد: زمان فیلم گذشته است ولی نمونه‌های امروزی‌اش همچنان وجود دارد. آقای کلاری یکی از بزرگ‌مردان تاریخ سینمای ایران هستند و من شخصا با اشتیاق افتخار همکاری با ایشان را پذیرفتم.
رایان سرلک نیز طی سخنانی گفت: برای من بازی کردن در فیلم آقای کلاری خیلی افتخارآمیز بود و همچنین در کنار بازیگرانی چون خانم حسن‌پور، نادری، مدیری و بازغی بازی کردم برایم لذتبخش بود.
رونیکا بهرام‌زاده نیز اظهار کرد: از آقای کلاری تشکر میکنم که به من اعتماد کردند و امیدوارم الان که فیلم را می‌بینند از بازی من راضی باشند و مردم هم نقش من را دوست داشته باشند.
کوهیار کلاری نیز در این نشست اظهار کرد: یکی از رشته‌هایی که امروز خیلی پیشرفت کرده فیلمبرداری است. من با پدرم از خانه‌ای روی آب کار کرده‌ام و در موقعیت‌های مختلفی با هم کار کردیم اما این موقعیت خیلی متفاوت بود و این خیلی شانس است شما در کنار کارگردانی کار کنید که خودش در فیلمبرداری فوق‌العاده است و شما با خیال راحت می‌توانید کاری که کارگردان می‌خواهد را انجام دهید.
کامیاب امین عشایری (طراح صحنه) نیز اظهار کرد: با آقای کلاری سالها همکاری داشتم و خیلی خوش‌شانس بودم که برای طراحی این فیلم انتخاب شدم و در همکاری با آقای کلاری باید بگویم که وقتی با او کار می‌کنید لازم نیست که خیلی طراحی بلد باشید.
حمید نجفی‌راد (تدوینگر) در بخش دیگر این نشست اظهار کرد: برای من افتخار عجیبی بود که توسط آقای کلاری برای این فیلم انتخاب شدم. همه ارکان فیلم از جمله کارگردانی، صدا و... فکر شده بوده و همه تمرکز ما این بود که چگونه همه چیز این فیلم درست باشد و بیننده با اثر همراه شود.
اوجی نیز در پایان این نشست گفت: من در سینمای گیشه رشد کردم ولی سلیقه‌م اولین پارامتری است که من را به این سمت سوق داده است. من دو کاراکتر برای خودم قائل هستم، علی اوجی بازیگر که خود را فدای آن یکی علی اوجی می‌کند و از کار کردن در آثاری چون «تابستان همان سال» کیف میکنم. از لحظه لحظه این فیلم آموختم و برای هر فریم از این فیلم فکر شده بود. آقای کلاری فیلمبردار با آقای کلاری کارگردان بسیار متفاوت است.
