نگاهی به جایگاه «درخت» در ادبیات و هنر در ویژه‌برنامه «دار دو»
نخستین قسمت از برنامه «داردو» با شعار برنامه‌ای برای دار و درخت‌های ایران شنبه 13 اسفند از شبکه دو سیما روانه آنتن شد.
به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی شبکه دو، در این برنامه پرهام دیباج مجری و کارشناس «دار دو» اظهار داشت: چرا فقط یک روز باید روز درخت‌کاری باشد، چرا هر روز درخت‌کاری نمی‌کنیم. در این برنامه که طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت و پویش «ایران سرسبز- ایران قوی» نیز پیگیری می‌شود، به این سوال پاسخ داده می‌شود که چگونه می‌توانیم یک میلیارد درخت بکاریم.
دیباج در ادامه افزود: در «داردو» بررسی می‌کنیم که چگونه می‌توانیم پوشش گیاهی و درختان را حفظ کنیم همان‌طور که اجدادمان درختی مثل سرو ابرکوه را 4500 سال نگاه داشته‌‌اند.
در ادامه برنامه «داردو» نمایشی معناگرا در باب کاشت و داشت درختان به عنوان قدردانی از کسانی که در پاسداشت محیط زیست جان‌شان را فدا کرده‌اند پخش شد.
عالیه مهرابی بانوی شاعر یزدی یکی از مهمانان این برنامه بود که درباره نماد درخت در ادبیات و هنر سخن گفت. در حقیقت «داردو» تلاش دارد علاوه بر بررسی مشکلات حفظ جنگل‌ها و درختان در ایران به جایگاه درخت در فرهنگ ایرانی بپردازد و از این رهگذر مهرابی به شاهنامه اشاره کرد که از 570 درخت در آن نام برده شده و با آئین‌های زیادی گره خورده است. همچنین درخت در آثار سهراب سپهری نیز از دیگر اشارات مهمان این برنامه بود و دستمایه قرار دادن «سرو» نیز در آثار مختلف شعرایی چون سعدی، حافظ و ... بررسی شد.
دیباج در بخش دیگر این برنامه گفت: درخت‌کاری یعنی کاشت، داشت، برداشت. بعضی از درخت‌ها مثمر هستند یعنی به ما یک محصول می‌دهند مثل درختان میوه که آن می‌شود برداشت. اما بسیاری از درختان ما کاشت و داشت‌شان مشهود است یعنی باید آن را بکاریم و از آن مواظبت کنیم تا درخت به ثمر برسد. ثمر یک درخت غیرمثمر که میوه نمی‌دهد، محصول آن تولید اکسیژن، جلوگیری از سیل، حفظ خاک، گیاه‌پالایی، تصفیه آب، خاک و هواست. پس این طور نیست که درختانی که محصول نمی‌دهند مفید نباشند، محصول این درختان به اشکالی است که توضیح دادم.
