عدم توجه به مردم در حرفه کاری نشان از خالی بودن دانش از انسان دوستی است/ دانشگاه اگر بزرگان خود را ارج ننهد زیر سوال می‌رود

به گزارش ایلنا، در ابتدای این مراسم حسن عماری مدیر گروه روانشناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی ضمن خیر مقدم به حضار؛ و تشکر از حضور روان پزشکان، روانشناسان و اساتید برجسته حوزه سلامت روان، علوم اعصاب، روانشناسی و مشاوره؛ برگزاری مراسم تجلیل از مقام استاد احمد محیط را در راستای پاسداشت زحمات استادانی عنوان کرد که عمری است برای اعتلای علم و ادب؛ و به ویژه دانش بهداشت روان در کشور تلاش می کنند.

استاد محیط برخلاف ناظر ناتوان، کنشگر فعالی است

خسرو پارسا به عنوان اولین سخنران مراسم نکوداشت احمد محیط، به سابقه دوستی و تجربیات شخصی خویش با وی اشاره کرد و گفت: احمد محیط یک انسان چند ساحتی بوده و به چندین هنر آراسته است. او خطیب بسیار خوبی است که ما در جامعه کم داریم. احمد محیط می داند چه می خواهد بگوید و آن را رسا، شفاف و به اندازه می گوید. من کمتر دیدم فردی را که هماهنگی سخن زبانی و بدنی اش به این تناسب باشد و آدمی واقعا بعد از هر صحبتی که از او می شنود، از این حسن کم نظیر، لذت می برد.

این جراح برجسته مغز و اعصاب با اشاره به روانپزشک بودن احمد محیط اظهار کرد: او در حوزه روانپزشکی بیشتر به ساحت بیولوژیک و فیزیولوژیک معتقد است و به مسائل پراکنده کمتر پرداخته است. زمانی من بیماری داشتم که وقتی بیماری اش شدید می شد، شروع می کرد از خودش به عنوان سوم شخص صحبت کردن و بطور مثال می گفت که آقای فلانی، فلان چیز را می خواهد و وقتی که کیست را خارج می کردیم دوباره به حالت طبیعی باز می گشت. آنقدر این مساله برای من مهم بود که موضوع را با محیط و عشایری و خانم دولت آبادی مطرح کردم و گفتم اگر انستیتویی باشد که بتوان این افراد را بررسی کرد یک گنجینه است.

وی از احمد محیط به عنوان یک کنشگر فعال یاد کرد و گفت: محیط، برخلاف یک ناظر ناتوان، تماشاچی نیست و در زمینه ای که میخواهد فعالیت میکند. به نظرم هیچ چیز بدتر از انفعال وجود ندارد و محیط همیشه کنشگر بوده و در این حوزه نمونه است و چیزی را که می خواهد چه خوب و چه بد به دنبال آن میرود.

پارسا به بیان نمونه هایی از کارهای مشترک علمی خود با محیط پرداخت و گفت: ما چند کار مشترک داشتیم که یکی برگزاری سمپوزیوم نوروپسیکولوژی بود در سال 1365 با همکاری عده ای از جمله زنده یادان عظیم وهاب زاده، محمد نقی براهنی، اصلان ضرابی، محمدرضا باطنی و خوشبختانه زنده بادان حبیب الله قاسم زاده، خانم صادق، شیوا دولت آبادی، رضا نیلی پور، حسن عشایری و عده ای دیگر بود که نتایج آن در کتابی چاپ شد. هدف از برگزاری این سمپوزیوم که در زمان جنگ برگزار شد این بود که عده زیادی از مجروحان جنگی را می آوردند که تناسب مسائل و مشکلات روانی و ذهنی با مشکلات جسمی شان یکی نبود یا اصلا صدمه ای ندیده بودند اما دائم مورد غفلت قرار می گرفتند.

این مترجم برجسته حوزه علوم اجتماعی و علوم اعصاب ادامه داد: همچنین مدتی با احمد محیط درباره مغز دو نیمه شده کار کردم که بعدها با شیوا دولت آبادی و حسن عشایری آن را ادامه دادیم ولی باز بخاطر نبودن یک انستیتویی که این موارد را پیگیری کند، ناتمام ماند.

پارسا گفت: احمد محیط اولین پزشکی بود که یک بیمار سندروم ژیل دولاتورت را برای جراحی به ما ارجاع داد. هم تشخیص و هم اینکه به این نکته رسیده بود که تنها جراحی می تواند به این فرد کمک کند به نظرم بی نظیر بود.

مترجم کتاب «خاستگاه آگاهی در فروپاشی ذهن دوجایگاهی» خاطرنشان کرد: احمد محیط در ترغیب ترجمه کتاب خاستگاه آگاهی اثر جولیان جینز نیز کوشا بود. به ویژه مغز دوجایگاهی انسان و اساساً اصطلاح «دوجایگاهی»، از ابداعات ایشان است و ایشان با توجه به تسلطی که به ادبیات و علم دارند، این واژه را مطرح و ترجمه چند فصل از کتاب را هم بر عهده گرفتند. این کتاب تاجایی که می دانم حداقل 16 بار تجدید چاپ شده و به نظرم پیام اصلی آن در تکامل ذهنی انسان خردمند، شگفت انگیز و راهگشاست.

پارسا در پایان سخنان خود در مورد کتاب از دلتا تا کویر نیز گفت: باتوجه به اینکه احمد محیط کنشگری اجتماعی است، این کتاب را -روزنوشت هایش در زمانی که مسئول بهداشت روان منطقه بوده- نوشته است.

احمد محیط برای جامعه خود و دنیا نافع است

در ادامه این مراسم حسین ملک افضلی به بیان خاطراتی از 35 سال دوستی و همکاری با احمد محیط پرداخت و گفت: غیر از دو ساحت دانش و ادیب بودن احمد محیط، من می خواهم جلوه دیگری از او را مطرح کنم و آن مردمی بودن ایشان است. اینکه یک فرد هم قلم خوبی داشته باشد و هم در زمینه کار، دانش و علم لازم را داشته و آن را نثار مردم کند و صرفا برای خود و شاگردانش نگه ندارد بلکه آن را در اختیار جامعه قرار دهد، بالاترین هنر است.

معاون اسبق وزارت بهداشت با تاکید بر اینکه احمد محیط دانش و هنرش را در اختیار جامعه محروم قرار داده است، ادامه داد: در سال های 1365 تا 1367 که در وزارت بهداشت بودم برنامه ای را در مناطق روستایی کشور تحت عنوان مراقبت های بهداشتی و درمانی اولیه شروع کردیم و افرادی که حدود پنج، شش کلاس سواد داشتند را انتخاب کردیم چون فرد دیگری در روستاها نبود. ما آنها را آموزش می دادیم که خانه به خانه رفته و فرد به فرد مواجهه داشته و بتوانند مراقبت های اولیه را که بسیار مهم است، ارائه نمایند چراکه توانستیم با واکسیناسیون و آموزش راهکارهای مقابله با بیماری های شایع، جان افراد بسیاری را حفظ کنیم.

وی ادامه داد: بسیاری از اساتید، دانشگاهیان و محققان و کارشناسان برای ارائه آموزش های لازم استقبال نمیکردند چون افرادی که برای این کار انتخاب شده بودند سواد چندانی نداشتند اما وقتی آقای احمد محیط فهمید که این برنامه اثربخش و موثر برای افراد محروم کشور است و عدالت اجتماعی را ایجاد می کند، همکاری کرد.

ملک افضلی افزود: ما فکر کردیم با توجه به تخصص احمد محیط، سلامت روان را با بهداشت اولیه ادغام کنیم و با دست آن بهورزان اجرا کنیم چراکه خیلی مساله مهمی بود. ایشان نشست و برنامه را در آورد و خودش هم برای اولین مربیان بهورزی آموزش دادند. حتی خودش نقش بیمار را بازی می کرد و با تقسیم بندی که انجام داده بود می خواست بهورزان نشانه های عقب ماندگی ذهنی، صرع، بیماری روانی خفیف و شدید را شناخته و بهتر درک کنند.

برنده جایزه جمعیت سازمان ملل متحد با تاکید براینکه خیلی مهم بود که یک فرد در روستاهای دور افتاده بتواند علائم اولیه بیماری روانی را تشخیص و فرد را برای پیشگیری و درمان به پزشک عمومی ارجاع دهد، اظهار کرد: محیط همچنین دوره هایی را برای پزشکان عمومی و پزشکان متخصص برگزار و آموزش های لازم را داد که این امر موجب شد سلامت روان هزینه اش کم شود و این خدمات جامعیت لازم و کافی داشته و در پی آن عدالت اجتماعی در حوزه سلامت محقق شود.

وی ادامه داد: به خاطر موقعیت علمی احمد محیط، ایشان یارانی پیدا کرد که توانستند با همکاری یکدیگر برنامه ادغام بهداشت روان در بهداشت اولیه را اجرایی کنند که این موضوع مورد توجه سازمان بهداشت جهانی قرار گرفت و در همایشی که در آن زمان در اصفهان برگزار و از تمام کشورهای منطقه نمایندگانی در آن نشست حضور داشتند، زمانی که فهمیدند در ایران چنین کاری اتفاق افتاده است از آن استقبال کرده و باعث شد محیط که تا آن زمان به کشور خدمت می کرد، از سوی سازمان بهداشت جهانی به کشور مصر رفته و مسئولیت سلامت روان منطقه را برعهده بگیرند.

ملک افضلی در پایان تاکید کرد: یک نفر عالم و هنرمندکه برای جامعه مفید است باید بتواند علم و هنر خویش را در اختیار مردم جامعه، منطقه و جهان قرار دهد از این حیث محیط یک فرد جامع الشرایط است که باید به عنوان یک الگو به دانشگاهیان ارائه شود. انسان دانشگاهی موفق کسی است که دانش اش را بتواند در اختیار عامه مردم قراردهد و این پوشش هرچه بیشتر و شامل محرومان باشد اجر بیشتر و آرامش روان بیشتری دارد. بدون شک آنچه که به انسان آرامش می دهد این است که نافع باشد و استاد محیط برای جامعه خود و دنیا نافع است.

مثبت اندیشی از ویژگی های بارز احمد محیط است

جعفر حسین نماینده رسمی سازمان بهداشت جهانی در ایران سخنران دیگر این مراسم بود که ضمن اشاره به تاریخ ایران عنوان کرد که این سرزمین مهد ادبیات، هنر و علوم مختلف بوده و دانشمندان بزرگی چون احمد محیط در آن رشد کرده اند.

وی با بیان اینکه در زمان طلایی شغلی اش، احمد محیط مدیر او بوده است، اظهار کرد: همه افرادی که در زمینه بهداشت فعالیت می کنند، دنبال هدف مقدسی هستند که حتی حاضر هستند جان خود را در این راه فدا کنند و احمد محیط در این مسیر هم دانش و هم انسانیت خود را به میدان آورده است.

نماینده رسمی سازمان بهداشت جهانی در ایران، مثبت اندیشی را یکی از ویژگی های اصلی احمد محیط برشمرد و گفت: زمانی که به عنوان نماینده سازمان بهداشت جهانی در عراق حضور داشتم در آن کشور جنگ رخ داده بود که، صبح ها با صدای موشک بیدار شده و شب ها نیز با صدای موشک می خوابیدم اما تنها مساله ای که در آنجا کمکم کرد مثبت اندیشی بود که در استاد محیط آموخته بودم تا بتوانم از تلف شدن جان انسان ها جلوگیری کنم.

حسین گفت: در سال های اخیر در سومالی که بیماران روانی را زنجیر می کردند، استاد احمد محیط مسئولیت بهداشت روان سازمان بهداشت جهانی را برعهده داشت ایده رهایی از زنجیر را مطرح کرد تا بیماران روانی انگ نخورده و با آنها مانند سایر بیماران برخورد شود.

نثر کتاب از کویر تا دلتا جذاب و شیرین است

در ادامه این مراسم نکوداشت شمس لنگرودی به جنبه ادبی شخصیت احمد محیط پرداخت و گفت: در ابتدای این مراسم پارسا به کتاب ذهن دو جایگاهی اشاره کرد که به همراه محیط آن را ترجمه کرده اند. جا دارد از آنها تشکر کنم که با ترجمه این کتاب بسیاری از مسائل را بر من روشن کردند چراکه متوجه شدم چرا تاریخ بعضا کج و معوج است و آن هم بخاطر ذهن دوجایگاهی برخی نویسندگان است که خیال را واقعیت می پندارند و می نویسند.

این پژوهشگر حوزه ادبیات به کتاب از کویر تا دلتا اثر جدید احمد محیط اشاره کرد و گفت: این کتاب روزنوشت احمد محیط در مصر است که بسیار جذاب و شیرین بوده و نثرش درست است. زمانی که کتاب را مطالعه کردم مطالب را حس و آن را تصور می کردم که این امر نشانگر زنده بوده کتاب است.

وی ادامه داد: اهمیت کتاب از کویر تا دلتا این است که با وجود آنکه روزنوشت است اما بازگشت به تاریخ ایران است و موجب شده با زندگی خصوصی ایشان آشنا شویم بدون آنکه در آن سخنان شعاری ببینیم.

شمس لنگرودی به نحوه آشنایی خود با احمد محیط اشاره کرد و گفت: در اوایل دهه 60 روزی از خیابان بهارستان عبور می کردم که در ویترین یک مغازه کتابفروشی ترجمه شعر دریا نرودا از احمد محیط را دیدم. ترجمه شعر خیلی سخت است چرا که علم، منطق ریاضی و خبری دارد اما منطق شعر هنری است و باید در ترجمه شعر به رمز آن پی ببریم.

وی افزود: زمانی که این کتاب ترجمه را از احمد محیط خواندم تاثیر زیبا شناختی زیادی در من بوجود آورد و نگاه من به مقوله زیبایی را عوض کرد چون استاد محیط در ترجمه این شعر متوجه شعر و حس شاعر شده بود و راز آن را مطرح کرده بود. بعد آن با ایشان آشنا و به دوستی منتهی شد.

این پژوهشگر حوزه ادبیات گفت: برخلاف برخی سخنان، شعر ذهن ریاضی هم لازم دارد و شعر دقیق سعدی و حافظ ریاضی است گرچه ریاضی آن پنهان است. اما برخی هذیان می گویند و گفته های آنها منطق درونی و هنری نداشته و از تناسب ساختاری در کلام برخوردار نیست اما در شعر احمد محیط ساختار مشخص و دقیق است.

کتاب از کویر تا دلتا نشان می دهد که به فارسی پاکیزه هم می شود تاریخ نوشت

احمد جلیلی سخنران دیگر آیین تجلیل از احمد محیط بود که با اشاره به دوستی 62 ساله خود با او گفت: بارها درباره احمد محیط صحبت کرده ام اما این بار می خواهم درباره کتاب از کویر تا دلتای او سخن بگویم. این کتاب قبل از هر چیزی فارسی خوب و پاکیزه ای دارد. بسیار مهم است که فرد بتواند آنچه در درون او می گذرد را خوب شرح و بیان کند.

وی با تاکید بر اینکه احمد محیط هم در بیان و هم در نوشتن استاد است، اظهار کرد: کتاب از کویر تا دلتا نشان می دهد که به فارسی پاکیزه هم می شود تاریخ نوشت. یکی از دشواری های کشور ما غفلت از تاریخ است اما احمد محیط اجازه نداده که غفلت بشود و بخش مهمی از تاریخ دهه چهل را به اشاره و آنچه را که خود می گذرانده در این ماموریت به زبانی بسیار ساده و با استادی و مهارت در هم آمیخته است و درباره کشورهای مختلف و آنچه می گذشته، می نویسد و به سیاست، جامعه و ظلم می پردازد و بعد بازگشتی به دهه چهل می زند.

ادغام سلامت روان با سلامت جسم از سوی محیط گام بلندی در عرصه سلامت است

عبدالرحمن نجل رحیم نیز طی سخنانی با بیان اینکه احمد محیط ابعاد وسیعی دارد که هرکس از دید و نظر خود می تواند ساعت ها درباره او صحت کند، گفت: استاد احمد محیط، محیطی است که بر زندگی نسل ما محاط است. ایشان همیشه الگویی برای ما بوده است.

این متخصص مغز و اعصاب با تاکید بر اینکه احمد محیط روانپزشکی است که از حیطه خود فراتر رفته است، گفت: برخی از سخنرانان این نشست به جنبه های ادبی و کنشگری اجتماعی اقای محیط اشاره کردند اما یک بعد شخصیت ایشان علمی است . ایشان از اولین کسانی هستند که در ایران در مورد علم عصب شناسی یا مغز پژوهی کار کردند. ایشان در آن زمان مقاله ای تحت عنوان انسان کورتیکال، انسان لیمبیک نوشتند که وقتی الان آن مقاله را نگاه می کنم مقاله بسیار جذابی است که یک روانپزشک، علم اعصاب را خوب می شناسد.

نجل رحیم یادآور شد: احمد محیط روانپزشکی است که سلامت روان را با سلامت جسم ادغام کرد که این امر یک گام بلند در سلامت است و این آغاز تحولات کاری ایشان بود که در سازمان بهداشت جهانی به راه انداخت.

وی تاکید کرد: استاد محیط همچنان می تواند به ما بیاموزد و ما نیز باید از این به بعد از ایشان بیاموزیم. ایشان کسی است که بینا رشته ای فکر می کند و این قدرت را دارد که رشته ها را به هم پیوند بزندکه در محیط ما و بین هم نسل های ایشان بسیار کم است.

احمد محیط موسس و اولین مدیر گروه بخش ادبیات و روانپزشکی انجمن جهانی روانپزشکی است

در ادامه این مراسم شیوا دولت آبادی از روانشناسان برجسته کشور و همچنین رئیس سابق انجمن روانشناسی ایران نیز طی سخنانی به نحوه آشنایی خود با استاد احمد محیط و کارهای علمی و پژوهشی که با ایشان انجام داده پرداخت.

شیوا دولت آبادی بنیانگذار انجمن حمایت از حقوق کودکان گفت: علاوه بر تمام نکاتی که همکاران احمد محیط درباب شخصیت علمی ایشان ذکر کردند؛ شاید این نکته مهم مغفول ماند که ایشان در انجمن جهانی روانپزشکی موسس یک کمیته جدید بودند و در واقع بخش ادبیات و روانپزشکی را در آن انجمن راه اندازی کردند.

دولت آبادی پژوهشگر و مترجم حوزه روانشناسی، مطالعات زنان و حقوق کودکان در ادامه افزودند: احمد محیط بیش از هر چیز علاوه بر روانپزشکی عمیق و شاعری گرانقدر، برای خانواده ما در طی این سالیان دوستی عزیز و همراه بودند.

کتاب از کویر تا دلتا روایتگر تنهایی احمد محیط است

جعفر بوالهری رییس سابق انستیتو روانپزشکی نیز در سخنانی خود کتابِ از کویر تا دلتا را کتاب تنهایی احمد محیط عنوان کرد و با خواندن بخش هایی از این کتاب گفت: این کتاب علاوه بر اینکه خودشناسی محیط است، روایتگر تنهایی ایشان و دوران دوری از خانه و خانوده نیز هست و در جای جای این کتاب ارزشمند، ایشان این تنهایی را به نحو ممتازی روایتگری می‌کنند.

تحول علمی انستیتو روانپزشکی تهران مرهون نگاه و اثرگذاری استاد محیط است

رحیمی موقر رییس مرکز مطالعات اعتیاد دانشگاه تهران نیز به عنوان یکی از سخنرانان این مراسم گفت: از سال 1364 تاکنون افتخار شاگردی استاد احمد محیط را داشته و در این مجال می خواهم بیشتر در خصوص بعد روانپزشکی ایشان سخن بگویم. استاد محیط در انتخاب واژگان به قدری تامل می کنند که همواره برای من آموزنده و الهام بخش بوده است.

وی به نقش احمد محیط در راه اندازی انستیتو روانپزشکی تهران پرداخت و اظهار کرد: این انستیتو به عقیده من مهم ترین نهاد علمی روانپزشکی در کشور است که نقش های متعدد و متنوعی از جمله تربیت روانپزشک، تخصص روانپزشکی، ارائه خدمات تخصصی و فوق تخصصی، پژوهش و تولید علم را دارد که نتیجه آن اثر گذاری بر بهداشت و روان جامعه است.

رییس مرکز مطالعات اعتیاد دانشگاه تهران ادامه داد: یکی از ویژگی های انستیتو روانپزشکی کشور که با سایر نهادهای علمی متفاوت است این است که انستیتو روانپزشکی توانسته با نفوذ در وزارت بهداشت و اثرگذاری بر تصمیم سازی های مهم وزارت بهداشت در واقع مشاوره بدهد و به ارتقای بهداشت و سلامت روان جامعه کمک کند که پایه های آن از زمان محیط گذاشته شده و ملک افضلی نیز گفتند که چگونه علم را به خانه و خانواده روستاها آوردند. در واقع تحول علمی انستیتو مرهون نگاه جناب محیط و اثرگذاری ایشان بوده است.

رحیمی موقر به فعالیت های احمد محیط در منطقه و خاورمیانه اشاره کرد و گفت: چند ماهی به طور مستقیم و چند سال به طور غیر مستقیم از راه دور در جریان مستقیم زحمات ایشان بودم. ایشان بحث ادغام سلامت روان در خدمات بهداشت اولیه را وارد منطقه و خاورمیانه کردند و برنامه های بهداشت و روان جامعه، مدارس شهری و روستایی، برنامه های مرتبط با افسردگی و خودکشی، برنامه های پیشگیری و درمان اعتیاد را با صبوری و استقامت شخصا دنبال کردند.

وی خاطرنشان کرد: مدیریت و مسئولیت سنگین اینگونه برنامه ها در این منطقه گسترده بر عهده استاد محیط بود؛ ایشان برنامه هایی را که حتی در جاهایی که اصلا اسم این برنامه ها شنیده نشده بود؛ پیگیری و اجرا کردند. در مورد اعتیاد نیز که معتادان با انگ زیادی روبرو هستند، به خصوص در منطقه ما که لازمه خدمات دهی به این افراد انگ زدایی و درک وابستگی و مشکلاتی که معتادین با آن روبرو هستند، راه اندازی برنامه کاهش آسیب اعتیاد و ارائه راهکارهای پیشگیری از خدماتی بود که آقای بنیان گذار آن در منطقه بودند.

رحیمی موقر یادآور شد: در جامعه ای زندگی می کنیم که فارس، عرب، کرد و ترک و... حضور دارند و خیلی بین خودمان و ملت ها خط می کشیم، در دورانی که با ایشان به طور مستقیم کار می کردم یاد گرفتم که چگونه باید ملت ها و همه انسان ها را فارغ از مذهب، دین، قومیت و ملیت دوست داشت و اینها از ویژگی های استاد محیط بود. ایشان برای تک تک افراد ارزش قائل هستند و به آنها با نگاه خالصانه ای که به انسان ها دارند توجه می کنند و این بزرگترین چیزی است که از ایشان یاد گرفتم.

زندگی استاد محیط درس‌های آموزنده بسیاری برای نسل جوان روان پزشکان کشور دارد

مجید صادقی، رئیس انجمن روان پزشکان ایران نیز در سخنانی گفت: سخن گفتن از احمد محیط هم سهل است و هم ممتنع. سهل است چون استاد محیط شخص شناخته شده‌ای است و همه ما شأن علمی ایشان و اهمیت کارهای بزرگی که ایشان کرده‌اند را می‌دانیم. اما ممتنع است چراکه بسیاری از ابعاد و زوایای زندگی استاد به ویژه تجربیات کاری ایشان هنوز ناشناخته مانده است و به گمان من کتاب از دلتا تا کویر ایشان که به تازگی منتشر شده است، این ویژگی را دارد که بخشی از زوایای جذاب زندگی حرفه‌ای و شخصی محیط را برای ما نمایان می‌کند.

وی افزود: اگرچه این کتاب را می‌توان کشکولی دانست که در آن آمیزه‌ای از تاریخ خاک، نفت،کودتا، جنگ، فرهنگ، سیاست، سلامت، بهداشت، ادبیات و بسیاری از مسائل دیگر در کتاب به آن‌ها پرداخته شده است.

این متخصصص اعصاب و روان ادامه داد: به یاد داشته باشیم که ادبای روانپزشک، همچون استاد محیط کم نیستند؛ اصولاً ابزار روانپزشکی کلام و زبان است چون با استفاده از زبان با بیمار ارتباط برقرار می‌کند؛ پس کار روانپزشک ارتباط برقرار کردن، گوش دادن، گفتگو کردن و سخن گفتن است و لذا اگر روانپزشکی مثل استاد محیط ادیب هم باشد، لاجرم روانپزشک قوی‌تر و موفق‌تری هم خواهد بود.

صادقی خاطرنشان کرد: به عنوان یک معلم دانشگاه و به نمایندگی از جامه روانپزشکی کشور می‌گویم که علما و دانشجویان روانپزشکی ما به سمت تک‌بعدی شدن حرکت می‌کنند. جامع‌نگر نیستند. جامع‌نگری لازمه رشته و حرفه روانپزشکی است و زندگی احمد محیط از این منظر خود یک کلاس درس است که حداقل به ما می‌آموزد که هم می‌توان رفتار درمانی کرد، هم مغز را شناخت، هم اجتماع را شناخت و هم mental health را به درون جامعه برد و در کل زندگی ایشان درس‌های آموزنده بسیاری برای نسل جوان روانپزشک کشور ما دارد.

دانشگاه اگر بزرگان خود را ارج ننهد زیر سوال می‌رود

حسن عشایری نیز طی سخنانی کوتاه در این مراسم با تاکید براینکه دانشگاه اگر بزرگان خود را ارج ننهد زیر سوال می‌رود، اظهار کرد: این پیام به دانشگاه است تا به خدمتگزاران ارج نهد و حرمت آنها را نگه دارد.

وی به با بیان اینکه احمد محیط و شان ایشان نیازی به این آیین های تجلیل ندارد، یادآور شد: انصاف است که حرمت جایگاه علمی ایشان دانسته شود.

استاد محیط به جای ثروت اندوزی ترجیح داد به اقشار محروم خاورمیانه کمک کند

امیر محمد موسوی، از شاگردان احمد محیط نیز در سخنانی خاطرنشان کرد: یکی از مسائلی که کمتر به آن پرداخته شده این است که استاد محیط با توجه به دغدغه و علاقه‌ای که همیشه به ادبیات فارسی داشته‌اند، برای اولین بار شاخه یا گروه ادبیات و روانپزشکی را در انجمن جهانی روانپزشکی تاسیس کرده‌اند.

موسوی ادامه داد: محیط همواره می‌توانست حداقل مانند بسیاری کلینیکی تاسیس کنند و با توجه به شأن ومقام علمی‌ای که دارند، درآمد بسیار بالایی داشته باشند، اما ایشان ترجیح دادند تا در سازمان بهداشت جهانی مشغول کار باشند تا به اقشار محروم خاورمیانه کمکی کرده باشند.

وی در پایان گفت: زندگی استاد احمد محیط را نمی‌توان در یک عمر خلاصه کرد، به تعبیری می‌توان گفت با توجه به گستردگی و تنوع فعالیت‌هایی که داشته‌اند، استاد محیط چند عمر زندگی کرده است و به قول حسن عشایری، یک معلم هیچ وقت بازنشسته نمی‌شود و همواره باز ایستاده است.

عدم توجه به مردم در حرفه کاری نشان از خالی بودن دانش از انسان دوستی است

در پایان این مراسم استاد احمد محیط در سخنانی کوتاه ضمن تشکر از تمام دست اندرکاران برگزاری این آیین نکوداشت گفت: دل‌گرفته و تنها هستم چراکه بهترین دوستم و برادرم مهندس مهدی محیط را به صورت نادرستی از دست دادم و دوست داشتم که او نیز در این مراسم حضور می‌داشت. البته از جهتی خوشحالم که یادگاران او، امید محیط و الهام محیط در این مراسم حضور دارند.

وی با تاکید بر اینکه حرفه و تخصص ما برای خدمت به مردم است خاطرنشان کرد: اگر ما در کار و حرفه‌ای که انجام می‌دهیم، نگاه و توجهی به مردم نداشته باشیم، تخصص و دانش ما خالی از انسانیت و انسان‌دوستی است. به گمان من در وهله اول باید درس انسانیت و انسان دوستی را آموخت و سپس هر دانش و حرفه دیگری را چراکه ما هر حرفه‌ای را بیاموزیم، صرفاً برای خدمت به جامعه و مردم است.

در پایان این مراسم ضمن رونمایی از کتاب از کویر تا دلتا که تاکنون به عنوان آخرین اثر استاد احمد محیط منتشر شده است؛ هدایا و اهدا لوح به رسم یادبود از سوی خانه اندیشمنان علوم انسانی، انجمن روانپزشکان ایران، انجمن روانشناسی ایران، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دیگر نهادهای علمی، به احمد محیط تقدیم شد.