سیدضیاء هاشمی مطرح کرد؛
بسیاری از حواشی فیلم‌ها ناشی از عدم اشراف تهیه‌کننده از مسئولیت‌ها و حوزه اختیارات اوست
سیدضیاء هاشمی با اشاره به لزوم برگزاری آیین سپاس از تهیه‌کنندگان سینمای ایران تأکید کرد: در این مراسم تهیه‌کنندگانی که منعکس‌کننده مطالبات مردم بوده‌اند، مورد تقدیر قرار می‌گیرند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، آیین سپاس تهیه‌کنندگان سینمای ایران امسال با مدیریت سیدضیاء هاشمی برگزار می‌شود. درباره لزوم برگزاری این مراسم و رویکرد آن با این تهیه‌کننده گفتگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
وضعیت فعلی سینمای ایران را از حیث اکران چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بیش از ۲ سال است که ویروس منحوس کرونا زندگی و کسب و کار مردم را دستخوش تغییرات اساسی کرده و به تبع آن سینما نیز با آسیب‌های جدی مواجه شده است. امروز در شرایطی قرار داریم که براساس اعلام سازمان سینمایی قریب به ۲۰۰ فیلم سینمایی در انتظار اکران قرار دارند؛ این یعنی سرمایه ۲۰۰ فیلم سینمایی به حالت تعلیق درآمده و بخش مهمی از سرمایه تولید فیلم‌ها که از محل عواید فروش در اکران تحصیل می‌شود به چرخه تولید فیلم و تضمین امنیت شغلی خانواده سینما برنگشته و به نوعی چرخه تولید متوقف مانده است.
این شرایط از حیث بار روانی بر جامعه و از سویی رکود اقتصادی حاصله می‌طلبد که با یک نگاه جامع و بسیط، مختصات فعلی ترسیم و راهکارهای برون رفت در شرایط برابر و عادلانه تببین و طراحی گردد. درعین توجه به این مهم می‌باست برای کاهش این انباشت سرمایه، مولفه‌هایی که زمینه ایجاد رونق در سینما را نیز فراهم می‌آورد ملحوظ نظر قرار گیرد، یعنی همزمان که برای فیلم‌های متراکم در اکران چاره‌ای اندیشیده می‌شود، فیلم‌های روز سینما نیز که موجب رونق می‌شوند مورد توجه قرار گرفته و مدیریت شوند. متاسفانه آنچه من امروز شاهد آن هستم، نوید یک برنامه مدون، جامع نگر و راهگشا را نمی‌دهد.
حلقه مفقوده در مدیریت امروز سینمای ایران را چه می‌دانید؟
به نظرم مهمترین آفت امروز سینما و اساسا ساحت فرهنگ و هنر سیاست زدگی ست. مادامیکه افکار و اندیشه‌های سیاسی بر نظام تصمیم گیری این حوزه سایه انداخته باشد و مولفه‌هایی همچون مصلحت‌اندیشی و محافظه کاری بر قواعد سازمانی، تعاملات داخلی و بیرونی موثر باشد، در بر همین پاشنه خواهد چرخید.
لازمه مدیریت در حوزه فرهنگ و هنر تسلط بر زبان، لحن و دائره المعارف این حوزه است، نمی‌شود با زبان تحکم، صدور امریه و بستن و محدود کردن انتظار خلق آثار هنری ویژه‌ای داشته باشیم، زبان سیاست زده یعنی ملاحظه و مداخله بنا به صلاحدید و مصلحت، در حالیکه زبان هنر یعنی جسارت و آزادگی؛ والبته توامان رعایت قوانین و مقررات که همگی ملتزم به رعایت آن‌ها هستیم تا جاییکه حتی شاهدیم هنرمندان و صاحبان آثار از قضا بیشتر از برخی متولیان و مدیران فرهنگی خود را ملزم به رعایت قوانین می‌دانند.
در مجموع به نظرم وجود یک قانون مدون و جامع نگر کمک می‌کند تا نگاه‌های سلیقه‌ای، حزبی و سیاسی در حوزه فرهنگ و هنر کمتر تاثیر داشته و این اتمسفر را مصون از سیاست‌زدگی نماید.
بعد از دو سال وقفه کرونا، امسال بالاخره شاهد برگزاری آیین سپاس و تقدیر از تهیه‌کنندگان برتر سینمای ایران خواهیم بود؟
اساسا فلسفه وجودی و شکل‌گیری آیین سپاس از تهیه‌کنندگان برتر، نه صرفا برگزاری یک جشن یا دورهمی سینمایی بوده که از ابتدا بنا داشتیم در کنار تقدیر از عوامل هنری و فنی فیلم‌ها در سایر مراسم‌ها، تهیه کننده به عنوان صاحب تالیف در تهیه اثر سینمایی مورد توجه قرار گیرد. آنچه در آیین سپاس به دنبال آن هستیم تقدیر از یک تهیه‌کننده در تعریف فعلی آن نیست، معتقدیم تهیه کننده اثر سینمایی باید همواره فراتر از همه عوامل اشراف تحلیلی، اندیشه‌ای و فنی و هنری بر فیلم داشته باشد. در نظام تهیه‌کنندگی حرفه‌ای در سینما، تهیه کننده همچون کارگردان صاحب امضای تالیف در حوزه تهیه است. در این نظام مدیریت منابع مالی، انسانی، مدیریت زمان‌بندی و کیفیت پروژه به معنای اخص و اکمل آن برعهده تهیه‌کننده است. ما نظام تهیه‌کنندگی را یک علم می‌دانیم و تهیه‌کننده‌ای که صاحب اندیشه و علم آن باشد را شاخص ارزیابی ماست. معتقدیم بسیاری از مشکلات و حواشی برخی فیلم‌ها چه در تعامل با دولت و چه در حین تولید و اکران، به دلیل عدم شناخت و اشراف تهیه‌کننده از مسئولیت‌ها و حوزه اختیارات است. امروز متاسفانه در برخی موارد شان تهیه‌کننده در حد یک دریافت کننده پروانه ساخت تنزل پیدا کرده، از چنین تهیه‌کننده‌ای چطور باید انتظار مدیریت اثر هنری داشت؟ تلاش می‌کنیم در آیین سپاس شاخص‌های نظام حرفه‌ای تهیه‌کنندگی را تببین و فعالان این حوزه را تقدیر نماییم.
امسال به دلیل شرایط سخت و صعبی که بر سینمای ایران مستولی گردیده، در ابتدا بنای برگزاری نداشتیم، اما از آنجا که تهیه‌کننده را موتور محرک سینما می‌دانیم و نقش او را در زنده نگه داشتن سینما و صیانت از خانواده بزرگ سینما در کنار سایر عوامل بسیار مهم و جدی تلقی می‌کنیم، فلذا آیین سپاس را در راستای تقویت نظام تشویق و ترغیب تهیه‌کننده برای مقاومت و تلاش بیشتر در چنین فضایی بسیار موثر ارزیابی کردیم.
اهتمام داریم آیین سپاس را در هدف‌گذاری‌ها و چه در اجرا و طراحی موثر برگزار نماییم. اجتناب می‌کنیم از جشن و دورهمی، هرچند آن را در جای خود ضروری می‌دانیم ولی معتقدیم امروز با لبخند و میهمانی و جشن‌های رنگارنگ، گره مشکلات سینما و جامعه باز نخواهد شد. معتقدیم امروز حلقه مفقوده در ارتباط با مخاطب گسترده و مسیر بازگشت نشاط و آرامش به جامعه، در گرو داشتن سینمایی پویا و فراگیر برای همه سلیقه هاست. اگر بنا داریم در برقرای این نشاط اجتماعی و امنیت روانی جامعه سهمی داشته باشیم باید مجدانه و سختگیرانه در ایجاد بستر مطمئن برای تولید آثار سینمایی متنوع پافشاری نماییم.
در آیین سپاس بنا داریم تا تقدیر کنیم از حامیان و فعالان این اندیشه که زندگی و عمر خود را برای سینمای ایران مصروف کرده و می‌کنند. در آیین سپاس؛ از تهیه کنندگانی تقدیر می‌کنیم که همواره در انعکاس مطالبات مردم برای داشتن زندگی آرام و جامعه‌ای سلامت تلاش کرده و نفع و خیر عمومی را همواره ارجح بر نفع شخصی دانسته و می‌دانند.
امروز جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران در شرایط نابرابر اقتصادی و فشار ناشی از تحریم‌های ظالمانه، سیاست در میدان بودن را بر هر ملاحظه‌ای مقدم می‌داند و به سهم خود در برقراری امید در جامعه و ایجاد فضایی آرام و با نشاط برای مردم نجیب ایران از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد.
