«خون دیگران» رمانی با چالش‌های ذهنی نسبت به مسئولیت و آزادی

به گزارش خبرنگار ایلنا، کتاب «خون دیگران» اثر سیمون دوبوار با ترجمه لی‌لا سازگار توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شد.

رمان «خون دیگران» در ۱۳ فصل نوشته شده و ماجرای زنی به نام هلن را از زبان راوی داستان بیان می‌کند که در بستر مرگ است. هلن از نیروهای مقاومت فرانسه در جنگ علیه نازی‌ها بوده و معتقد است کارهای او بوده که چنین وضعیتی را پیش آورده است از این رو در رنج و عذاب است.

«خون دیگران» بلافاصله پس از انتشار با سیلی از واکنش‌های ستایش‌آمیز روبه‌رو شد و در میان آثار سیمون دو بووار جایگاهی چشمگیر یافت. اما این باعث نشد که نویسنده سال‌ها بعد آن را به نقد نکشد و همچون بسیاری از نویسندگان به نوشتۀ پیشینِ خود کم‌اعتنایی نکند. البته کسانی هم بودند که نه ستایش‌های شورمندانه را گواه شاهکار بودن این رمان گرفتند و نه خودانتقادیِ نویسنده را شاهد ضعف اثر؛ همان کسانی که سبک رمان و شیوۀ روایت و قدرتِ ایده‌هایش را همان قدر برجسته دانستند که اثرگذاری‌اش را بر نسلی از خوانندگان دورانِ پس از جنگ. نمی‌دانیم که دو بووار شخصیت‌های «خون دیگران» و درونمایۀ فلسفی‌اش – نسبت مسئولیت و آزادی – را هیچ‌گاه فراموش کرد یا نه، اما پس از گذشتِ نیم قرن از انتشار این رمان به‌خوبی می‌دانیم که ادبیات فرانسه این را همواره به یاد داشته است.

این رمان اولین بار در سال ۱۹۴۵ منتشر شد. دوبووار، این رمان اگزیستنسیال جذاب را با نقل قولی از نویسنده و اندیشمند بزرگ روس، فئودور داستایفسکی آغاز می‌کند: «همه‌ی ما در قبال همه چیز و همه کس مسئولیم.» این جمله را می‌توان جوهره رمان خون دیگران دانست؛ مسئولیتی که افراد در قبال خودشان، دیگران، کشورشان، سایر ملت‌ها و جهان دارند.