چالشهای صنعتگران ایران در کنترل قیمت تمامشده؛ راهکار در سامانههای یکپارچه تخصصی

افزایش هزینههای تولید و ساخت در ایران، چالش بزرگی برای صنعتگران و مدیران سازمانی ایجاد کرده است. یک شرکت دانشبنیان ایرانی، با ارائه سامانههای یکپارچه تخصصی، راهکاری عملی برای کاهش قیمت تمامشده و ارتقای بهرهوری ارائه میدهد.
به گزارش ایلنا و به نقل از زیما فناوری فردا، صنایع ایران در حوزههای مختلف، بهویژه ساختمان و تولید، با فشار روزافزون هزینهها و رقابت سنگین داخلی و خارجی مواجهاند. نبود زیرساختهای نرمافزاری هماهنگ، ضعف در مدیریت دادهها و مقاومت در برابر فناوریهای نو، موجب شده بهرهوری کاهش یافته و قیمت تمامشده محصولات افزایش یابد.
سید محمد فتاح جهرمی، مدیرعامل شرکت دانشبنیان زیما فناوری فردا، معتقد است راه برونرفت از این وضعیت، در پیادهسازی سامانههای یکپارچه تخصصی و هوشمند نهفته است.
چالشهای اصلی صنعتگران ایران و راهکارهای پیشنهادی
۱. جزیرهای بودن سامانهها و اتلاف دادههای مدیریتی
سید محمد فتاح جهرمی در اینباره توضیح میدهد:
«فرآیندهای مدیریتی و عملیاتی شرکتهای تولیدی به دلیل نبود زیرساختهای فناوری هماهنگ، به صورت جزیرهای و غیرهمگن انجام میشود. این موضوع باعث شده دادهها به صورت ناقص و دیرهنگام ثبت شوند و اطلاعات قابل اعتماد برای مدیران فراهم نشود.»
2. نبود گزارشهای مدیریتی بهروز، مانعی برای تصمیمگیری راهبردی
یکی دیگر از چالشهای اساسی صنایع داخلی، دسترسی نداشتن به گزارشهای دقیق و بهروز است. بدون این اطلاعات، مدیران نمیتوانند عملکرد سازمان را بهطور کامل رصد کرده یا نسبت به تغییرات بازار واکنش سریع نشان دهند.
به گفته فتاح جهرمی:
«مدیران و کارکنان بسیاری از سازمانها به دلیل نبود دسترسی به گزارشهای دقیق و بهروز، قادر به رصد صحیح عملکرد و واکنش سریع به تغییرات بازار نیستند. این امر به کاهش کارایی و افزایش هزینهها منجر شده است.»
3. مقاومت سازمانی در برابر فناوریهای نوین
دکتر فتاح معتقد است:
«تغییر فرآیندهای سنتی و استفاده از فناوریهای روز، با مقاومت کارمندان و حتی مدیران مواجه است. این مقاومت، پیادهسازی سیستمهای نوین را به تعویق انداخته و از بهرهمندی کامل صنایع از مزایای فناوری جلوگیری میکند.»
نتیجهگیری: مسیر آینده صنایع ایران
تنها راهحل پایدار این چالشها، سرمایهگذاری در توسعه و پیادهسازی سامانههای یکپارچه تخصصی و مدیریت هوشمند تغییرات سازمانی است. چنین رویکردی میتواند به کاهش قیمت تمامشده، افزایش بهرهوری و تقویت رقابتپذیری صنایع داخلی منجر شود و سهم ایران را در بازارهای جهانی ارتقا دهد.