خبرگزاری کار ایران

خیرجمعی و آینده مشترک؛جامعه ما از کجا ضربه می‌خورد؟

asdasd
کد خبر : ۶۱۴۸۰۵

جامعه ما از آنجا ضربه می‌خورد که منافع فردی غالب بر مسئولیت اجتماعی می‌شود و تحقق و گسترش سعادت و عدالت اجتماعی در سایه سوداگری و کامجویی هیچ ارزش و محلی از اعراب پیدا نمی‌کند.

سیدتقی کمالی-پژوهشگر جامعه اطلاعاتی و تحلیلگر روندهای آینده- در جهان اقتصاد نوشت: چنین جامعه‌ای در بهترین حالت در وضعیت سرمایه‌داری لجام گسیخته و در بدترین حالت در بربریت و بدویت به سر می‌برد. امری که مدار پیشرفت اجتماعی در عصر حاضر نه تنها پذیرای آن نیست که آن را عامل غیرانسانی و غیراجتماعی و موجد تضاد و نابرابری و روانه شدن به قهقرا، فساد و تباهی می‌داند و در قاموس انسان اجتماعی امری مذموم و نکوهیده است. اساسا تحقق آینده‌ای مشترک بر مدار خیر جمعی بدون نگاه انسانی و پیوند اجتماعی امکان‌پذیر نیست.

جوامع دارای عارضه اجتماعی که از آن تعابیر مختلفی چون کژمدرن، کند و توسعه‌نیافته می‌شود، جوامعی هستند که شاخص‌های توسعه انسانی و اجتماعی در آنها متزلزل است و از این‌ رو از رشد و توسعه اقتصادی نیز بهره چندانی نخواهند داشت و در غایت چشم‌اندازی برای سرآمدی ملی و اقتدار جهانی برایشان نمی‌توان متصور بود.

در یک جامعه توسعه‌یافته هر فرد به چنان فهم و ادراکی رسیده است که نقش خود را در سیستم اجتماعی مشخص کرده و بر مسئولیت خود آگاهی داشته باشد. به واقع توسعه اجتماعی از محل توسعه فردی می‌گذرد. بدون انسان‌های توسعه‌یافته جامعه توسعه‌یافته نخواهیم داشت و انسان توسعه‌یافته برای خود مسئولیت اجتماعی قائل است.

زمانی که یک فرد تنها به تامین نیازهای فردی، انحصارگرایی و منفت‌جویی مبتلا است و از نقش خود در یک ساختار اجتماعی و مسئولیتش در قبال جامعه و دیگر انسان‌ها آگاهی ندارد و فرض و وجوبی بر مسئولیت فردی و اجتماعی خود در پیکره جامعه و نهادها و گروه‌هایی که در آن نوعی ارتباط، عضویت یا وابستگی دارد قائل نیست قطعا چنین فردی توسعه‌یافته نیست و جامعه‌ای متشکل از اینچنین افراد نیز در مسیر توسعه قرار ندارند و باید در سیاست‌های اجتماعی آن جامعه بازنگری شود و از شعار و خمودگی به سوی مدیریت و برنامه‌ریزی علمی حرکت کرد.

برای جامعه‌سازی آن هم ایجاد یک جامعه اسلامی و نیل به تمدن نوین اسلامی نمی‌توان انبوهی از انسان‌های خسته، ناامید، بی‌انگیزه، نامسئول و بی‌تفاوت را تولید و بازتولید کرد و جامعه‌ای دچار تنش هر روزه از تجمیع ناکارآمدی‌ها و پشت گوش اندازی‌های افراد غیرمتعهد و ناتوان داشت. آینده از آن چنین انسان‌هایی نخواهد بود. تمدن‌سازی بیش از آنکه دستوری، تشریفاتی و فرمایشی بنابر بخشنامه، امر و فرمان باشد با ایجاد فهم، ادراک و آگاهی مبتنی بر آموزش مناسب، جامعه‌پذیری و توسعه فرهنگی امکان‌پذیر می‌شود. ارتقای سرمایه‌های اجتماعی، فرهنگی و انسانی بدون توجه، اصلاح و بهبود کردارهای افراد، سبک زندگی و عمق اندیشه و بینش آنان حاصل نمی شود. نمی‌توان انتظار داشت پیکره یک تمدن شکل بگیرد در حالی‌ که صاحبان و شهروندان آن تمدن از ملزومات اولیه مدنیت بی‌بهره هستند.

بنابراین برای ایجاد جامعه‌ای سالم و پیشرو و ترسیم آینده‌ای مطلوب باید پیش فرض‌های درستی را تنظیم کرد و فردیت افراد را بر مدار آگاهی و در پیوند با مسئولیت اجتماعی برپا ساخت. اینکه یک جامعه علاقه‌مند است آینده‌ای متفاوت داشته باشد و سرآمد شود اما شناختی از واقعیت‌های پیرامونی خود نداشته باشد و مسیر درستی را انتخاب نکند و اقدام به‌جا و به‌هنگام را به‌کار نگیرد پیش از آنکه به آینده‌ای بهتر برسد از ناکجاآباد سر بر خواهد آورد.

انتهای پیام/
نرم افزار موبایل ایلنا
ارسال نظر
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان
    تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت ایلنا هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد
    اخبار روز سایر رسانه ها
      اخبار از پلیکان
      تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت ایلنا هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد
      پیشنهاد امروز