نوری به چشم دوستان، دودی به چشم دلواپسان

جهان اقتصاد نوشت: در روزهای پایانی فعالیت دولت یازدهم بالاخره گره امضای قراردادهای جدید نفتی به دست بیژن زنگنه و پاتریک پویان باز می‌شود تا گامی بلند برای توسعه صنعت گاز ایران برداشته شود.

۱۸ آبان سال گذشته بود که تفاهم نامه طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی میان شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیومی شامل شرکت‌های توتال فرانسه، شرکت ملی نفت چین و شرکت پتروپارس امضا شد. در این کنسرسیوم سهم توتال ۵۰,۱ درصد، سهم شرکت CNPC، ۳۰ درصد و سهم شرکت پتروپارس ۱۹٫۹ درصد است. با این حال سایه تحریم‌ها که با وجود برجام هنوز بطور کامل از سر کشور کنار نرفته بود، باعث به تعویق افتادن امضای قرارداد میان طرف‌ها شد.

بهمن ماه مدیرعامل توتال بازگشت این شرکت به ایران را منوط به تمدید تعلیق تحریم‌های مرتبط با برنامه هسته ای ایران از سوی دونالد ترامپ رییس جمهور تازه وارد ایالات متحده کرد. پویان گفته بود: بر اساس توافق هسته ای، دولت آمریکا اگر بخواهد تصمیم بگیرد که این معافیت‌ها را تمدید نکند، باید اثبات کند که تهران توافق هسته ای را نقض کرده است. بنابر این، یا این معافیت‌ها تمدید می‌شود و در نتیجه به توافق هسته ای احترام گذاشته می‌شود و به ما اجازه خواهد داد تا این قرارداد را اجرایی کنیم و ما این کار را انجام خواهیم داد. یا آنها تصمیم خواهند گرفت که توافق هسته ای را پاره کنند که در آن صورت ما قادر به کار در ایران نخواهیم بود.

به جرات می‌توان گفت که این موضوع یکی از مهمترین موانع در سر راه امضای قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با توتال بود. به همین ترتیب، می‌توان پایبندی همه کشورهای عضو ۵+۱ و ایران به برنامه جامع اقدام مشترک را مهمترین عامل به ثمر رسیدن اولین قرارداد جدید نفتی دانست. بدون شک امضای نخستین قرارداد جدید نفتی به همان اندازه که برآمده از برجام است، با اطمینان بخشیدن به سایر سرمایه گذاران خارجی موجب تقویت و ثبات برجام نیز خواهد شد.

اما تکرار پیام تعامل مردم ایران مبنی بر تعامل با جهان در انتخابات ریاست جمهوری امسال دیگر عامل تاثیرگذار در تحقق قرارداد امروز است. در حالی که دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به دو گزینه تداوم برجام یا بازگشت به تحریم‌ها محدود شده بود، رای قاطع مردم به گزینه نخست به خوبی پیام ایرانیان را به گوش جهان رساند.

البته این قرارداد علاوه بر ورود سرمایه خارجی به کشور، زمینه ساز انتقال فناوری نیز خواهد بود. رضا پدیدار عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران سوم تیر در گفتگو با جهان اقتصاد، با اشاره به اصول قراردادهای جدید نفتی موسوم به آی‌پی‌سی، منفعت بخش داخلی فعال در حوزه انرژی را تضمین شده دانست. وی گفت: شرط ورود شرکت‌های نفتی خارجی که قرار است در قراردادهای جدید، توسعه میدان‌های نفتی مشترک (که در اولویت هستند) و میدان‌های مستقل ما را بر عهده بگیرند، این است که اولا آنها باید با خودشان منابع مالی بیاورند. انتقال دانش فنی برای ساخت و تولید تجهیزات شرط دوم است و شرط سوم که ما در شورای سیاست‌گذاری قراردادها اضافه کرده ایم، مدیریت توسعه صنعت نفت است.

البته دلواپسان که از زمان امضای تفاهم نامه با توتال تا کنون تنها تخریب دولت و دستاوردهایش را هدف قرار داده اند، امروز خود را از شادی به ثمر رسیدن مهمترین قرارداد پسابرجام محروم ساخته اند. آنها که یک روز دلواپس افشای اطلاعات میدان گازی پارس جنوبی از سوی توتال به قطری‌ها می‌شدند، روز دیگر پشت کردن به توان داخلی را بهانه تخریب می‌کردند و روزهای دیگری نیز توتال را متهم به بازی دادن ایران برای به تاخیر انداختن توسعه پارس جنوبی می‌کردند، امروز از مشارکت در جشن ملی توسعه برکنار مانده اند.

البته هنوز مسیر بازگشت به ملت با تقدم بخشیدن به منافع ملی بر منافع جناحی و حزبی برای دلواپسان گشوده است، باشد که تا وقت است خود را به قافله ملت رسانند.

محمد مهدی میثمی