سرنوشت انسان‌هایی که در فضا می‌میرند
از آنجا که اثری از اجساد این فضانوردان به دست نیامده، هیچ کس نمی‌داند انسان‌هایی که در فضا می‌میرند، دچار چه سرنوشتی می‌شوند؟
تا به حال فکر کرده‌اید که پس از مرگ انسان در فضا، چه سرنوشتی در انتظار جسدش خواهد بود؟ بشریت تاکنون در مسیر اکتشافات فضایی، 18 فضانورد را از دست داده است.
پاسخ به این پرسش از آن جهت مهم است که سفر به مریخ در دهه‌های آتی بتدریج رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت. اگر تا دو دهه پیش سفر به این سیاره مرموز تنها به داستان‌ها و فیلم‌های تخیلی محدود می‌شد، اما حالا صحبت از مهیا شدن برای سفری پرمخاطره با پیچیدگی‌های خاص خود است. خیلی‌ها می‌پرسند، اگر فضانوردی در راه مریخ یا در خود این سیاره به هر دلیل بمیرد، چه سرنوشتی در انتظار پیکر او خواهد بود؟
حتی بعضی‌ها پرسش‌های قابل تأمل دیگری هم مطرح می‌کنند: فرض کنید به هر دلیل، ارتباط لجستیک زمین با مریخ برای مدت طولانی قطع شود. آنگاه ساکنان مریخ که دیگر چیزی برای خوردن ندارند، چه کار خواهند کرد؟
هنوز برنامه زمانی دقیقی برای ورود نخستین مسافران مریخ به این سیاره ارائه نشده، اما براساس آنچه از برنامه‌های مطرح شده از سوی ناسا برمی‌آید، احتمالا در دهه 1420/ 2040 نخستین گروه از ساکنان زمین پا بر خاک سیاره سرخ خواهند گذاشت. تصور می‌شود، این سفر حدود سه سال طول بکشد، هرچند نباید نسبت به پروژه جاه‌طلبانه مارس‌وان درخصوص سفر بی‌بازگشت و بحث‌برانگیز به مریخ هم بی‌تفاوت بود. از نگاه کارشناسان، سه سال زمان طولانی است که می‌تواند سرشار از اتفاقات بسیار باشد؛ از جمله مرگ فضانوردان به هر دلیل. پل والپ از محققان دانشگاه ایموری می‌گوید: فرض کنید فضانوردی در سفر طولانی فضایی می‌میرد و باید ماه‌ها و حتی سال‌ها برای بازگشت تیم فضانوردان به زمین صبر کرد. در این صورت با جسد او چه باید کرد؟
هنوز کسی در این باره چیزی نمی‌داند یا شاید پاسخ‌هایی وجود داشته باشد، اما فعلا زمان صحبت درباره آن نباشد، اما می‌توان درخصوص بروز حوادث مرگبار در ایستگاه فضایی صحبت کرد؛ جایی که فضانوردان نزدیک به دو دهه است راهی آن می‌شوند و حالا به یک تأسیسات فضایی مجهز، مدرن و البته بسیار گرانقیمت تبدیل شده که در ارتفاع تقریبا 400 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد و به دور زمین می‌چرخد.
محتمل‌ترین حالت مرگ در ایستگاه فضایی بین‌المللی مربوط به زمانی می‌شود که فضانوردی پیاده‌روی فضایی را آغاز کرده باشد؛ یعنی در محیط خارج ایستگاه فضایی قرار بگیرد. همیشه احتمال برخورد تکه سنگ فضایی به لباس فضانورد و ایجاد حفره‌ای در آن وجود دارد. در این صورت، فضانورد در 15 ثانیه از هوش می‌رود. تا قبل از منجمد شدن فضانورد، مرگ ناشی از نبود اکسیژن و منبسط شدن به خاطر کمبود هوا حتمی خواهد بود.
فقط 10 ثانیه قرار گرفتن در معرض خلأ، موجب تبخیر آب و خون موجود در زیر پوست فضانورد می‌شود و در کل با گذشت 30 ثانیه، اگر فرد سانحه دیده همچنان زنده باشد، فلج می‌شود. البته احتمال مرگ در ایستگاه فضایی کم بوده و تاکنون روی نداده است، اما فضانوردان همواره برای این شرایط آماده هستند.
منبع:مهدی پیرگزی- جام جم آنلاین
