خانه ای که به نام امام خمینی(ره)، سرپا ماند

 آن زمان که امام راحل در این خانه اجاره ای نشست، خانه فرسوده بود و عکس هایی که در آن زمان از امام خمینی (ره) در حین مطالعه گرفته شده، ترک های بزرگی را بر دیوارها و سقف خانه نشان می دهد که خانه در شرف آوار است، اما تقدیر این بود نه تنها خانه فرو نریزد بلکه بعد از این همه مدت، به واسطه اعتبار امام راحل مرمت و تجدید بنا شود.

اینکه رژیم بعث صدامی با آن همه تنفر و خمینی ستیزی که داشت و هشت سال جنگ خونبار را علیه ایران اسلامی تحمیل کرد و از علمایی که با امام راحل در نجف اشرف دیدار داشتند، هم نگذشت، به این منزل تعرض نکرده و آن را ویران نکرد، به اعتقاد بسیاری شبیه معجزه است.

در منطقه موسوم به شهر قدیمی نجف آنجا که حرم حضرت امیرمومنان علی (ع) واقع است، شاید سومین فرعی در خیابان 'رسول (ص)' از سمت حرم مطهر امیر (ع)، در محله ای به نام 'الحویش' که بازاری با همین نام دارد، منزل 115 متر مربعی امام راحل واقع شده است.

بعد از سقوط رژیم صدام در مارس 2003 که مرزهای عراق به روی جمهوری اسلامی ایران بازشد، خیلی ها دنبال خانه ای که امام راحل 14 سال از عمر شریف شان را در آن گذراندند و انقلاب اسلامی را از حیث نظری و عملی در آن پایه ریزی کردند، می گشتند.

خانه ای که مراجع عظام و علمای بزرگ تشیع برای دیدار با امام راحل به آن رفت و آمد داشتند و آجرها و دیوارهایی که نوشتن لحظه به لحظه کتاب 'حکومت ولایت فقیه' را به نظاره نشسته بودند.

کوچه هایی که امام راحل در آن گذر می کردند و بازاری های 'الحویش' زمان را با رفتن امام خمینی به درس خارج در ساعت 10 صبح هر روز به سمت مسجد و مدرسه شیخ انصاری، کوک می کردند.

آنجایی که مرجع مطلق عالم تشیع 'سید محسن حکیم' بر خلاف عرف مراجع، شخصا به دیدار امام در منزلش آمد و او را تشویق کرد که درس خارج را از سربگیرد و آراء اش را تدوین کند.

آن خانه ای که امام راحل با مرجع عالیقدر آیت الله ابوالقاسم خویی دیدار کرد و خبرنگاران خاطره آمیز ترین عکس ها را از ایشان در درون این خانه و در کوچه ها و خیابان منتهی به محل تدریس و حرم امیرمومنان علی (ع) گرفتند.

آیت الله شیخ 'مهدی آصفی' روحانی مجاهد عراقی و شاگرد سابق آیت الله شهید 'محمد باقر صدر' به عنوان اولین شخصی که توانست این خانه را شناسایی و خریداری کند، بعد از سقوط رژیم صدام به کشورش بازگشت و به عنوان نماینده مقام معظم رهبری در نجف اشرف مستقر شد.

شناسایی خانه امام راحل یادگار آن شیخ مجاهد است که توانست خانه را از صاحب اش خریداری کند و در نهایت موسسه تنظم و نشر آثار حضرت امام (ره) در 1387 این خانه را از ایشان تحویل گرفت.

حدود 9 سال قبل بود که خبر شناسایی منزل امام راحل در نجف اشرف را شنیدیم و برای تهیه گزارش و عکس به محل رفتیم در آن موقع ، منزل به شدت در شرف فروریختن بود و عملا بخش هایی از دیوارها در بیرون و داخل منزل ریزش کرده بود.

داخل منزل به شدت به هم ریخته و درها و پنجره ها از جا کنده شده بود و سقف و دیوارها را ترک های بزرگی گرفته بود و هرلحظه احتمال آوار شدن منزل وجود داشت.

بعد از تحویل گرفتن منزل توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام راحل، این خانه از نو بازسازی شد و اکنون به صورت شکیلی با حفظ طرح اصلی بنا آماده بازدید زایران و گردشگران شده است.

روحانی که از طرف بعثه مقام معظم رهبری مسوول شرح تاریخی حضور امام راحل در این خانه برای زایران و گردشگران است می گوید که روزانه بالغ بر 700 زایر اعم از ایرانی و غیر ایرانی و بسیاری از مردم عراق از این خانه بازدید می کنند.

'علی سرچاهی' ادامه داد که خیلی از زایران غیر ایرانی اعم از عربستان، پاکستان، بحرین ، لبنان و دیگر کشورها که از این خانه دیدن کرده اند از فضای خانه و اینکه روزگاری بزرگترین مصلح و انقلابی قرن بیستم در آن زندگی کرده، متاثر می شوند و به روح بلند امام (ره) رحمت می فرستند.

این خانه محقر نه تنها به واسطه زندگی 14 ساله امام راحل ارزش معنوی و اعتبار تاریخی یافته بلکه همانطور که حجت الاسلام سرچاهی گفت: تنها خانه در نجف اشرف است که طراحی آن به همان روش سنتی آن، باقی مانده و از این حیث میراث گرانبهایی برای کشور عراق نیز محسوب می شود.

خانه دارای دو طبقه است که دو زیر زمین که در عراق به 'سرداب' معروف است، دارد که سرداب اول محل نمایشگاهی از عکس هایی است که تاریخ انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) را تعریف می کند.

اما سرداب دوم که به روی زایران و گردشگران بسته شده، شامل یک چاه آب است که به واسطه هوایی که به این سرداب می رسید و به چاه آب می خورد، سرداب خنک می شد و از آن برای استراحت و فرار از گرمای طاقت فرسای عراق بهره می بردند.

سرداب های دوم معمولا خانه های اطراف را بهم متصل می کرد که در دوره مبارزه با رژیم صدام ، مردم از طریق این سرداب ها با هم در ارتباط بودند و رژیم بعثی، همه این سرداب ها را بست و با خاک پرکرد .

تقدیر این بود که این خانه به خاطر متروکه بودن، از این اقدام رژیم بعث در امان بماند و شاید تنها خانه ای است که هر دو سرداب را دارد.

امام راحل در 13 مهرماه 1344 (15 اکتبر 1965) بعد از تعبید به ترکیه، به کشور عراق عزیمت کردند و در این منزل اجاره ای به همراه همسر بزرگوارشان و یک خادمه مستقر شدند که به گفته حجت الاسلام سرچاهی ، این خادمه به عنوان تنها بازمانده از این منزل، با عمری فراتر از 90 سال گفته می شود که اکنون در قم زندگی می کند.