اول آذر روز آذر جشن است
اول آذر در تقویم ایرانی به نام «آذر جشن» یا «جشن آذرگان» شناخته می‌شود؛ جشنی باستانی که به افتخار ایزد آذر، نماد آتش و روشنایی، برگزار می‌گردد و یادآور جایگاه آتش در فرهنگ و معنویت ایرانیان است.
پیشینه تاریخی
در ایران باستان، هرگاه نام روز و ماه یکی می‌شد، جشن ویژه‌ای برپا می‌کردند. روز اول آذر، چون با نام ماه آذر هم‌نام است، به عنوان آذر جشن شناخته می‌شود.
آتش در آیین مزدیسنی نماد پاکی، روشنایی و زندگی است؛ به همین دلیل، این جشن به ایزد آذر (فرشته‌ی موکل بر آتش‌ها) اختصاص دارد.
ابوریحان بیرونی در آثار خود اشاره کرده که در این روز باید آتش افروخته شود و مردم به زیارت آتشکده‌ها بروند.
آیین‌ها و مراسم
افروختن آتش در خانه‌ها و آتشکده‌ها، نماد روشنایی و گرما.
گردهمایی خانوادگی و اجتماعی برای بزرگداشت ارزش‌های فرهنگی و معنوی.
استفاده از گل شقایق به عنوان نماد این جشن، که یادآور زیبایی و زندگی است.
در متون کهن، توصیه شده که در این روز مردم به مشورت در کارهای جهان بپردازند، زیرا آتش نماد خرد و روشنایی ذهن نیز هست.
جایگاه فرهنگی
آذر جشن یکی از جشن‌های آتش در ایران باستان است و در کنار جشن‌هایی چون سده و شهریورگان قرار دارد.
این روز فرصتی برای یادآوری نقش آتش در تمدن ایرانی است؛ آتشی که نه تنها ابزار زندگی، بلکه نماد معنویت و پیوند انسان با نیروهای کیهانی بوده است.
در روزگار امروز، آذر جشن می‌تواند الهام‌بخش هنر، ادبیات و آیین‌های فرهنگی باشد و پلی میان گذشته و حال ایجاد کند.
