بائرمن: حالا بازیکنان بیشتر خود را باور دارند/ راه زیادی برای پیشرفت داریم
سرمربی تیم ملی بسکتبال با اشاره به قهرمانی ایران در غرب آسیا گفت: پیروزی در این تورنمنت باعث شده بازیکنان خودشان را باور کنند.
به گزارش ایلنا، تیم ملی بسکتبال ایران در پایان رقابت‌های قهرمانی غرب آسیا با 4 پیروزی در 4 مسابقه قهرمان شد. این قهرمانی دومین مدال و اولین مدال طلای تیم ملی با درک بائرمن بود. سرمربی تیم ملی ایران بعد از کسب این عنوان قهرمانی صحبت هایی را انجام داد که در زیر می‌خوانید:
*اولین مدال طلا را با تیم ایران به دست آوردید. چه حسی دارید؟
همانطور که همیشه گفته‌ام ما درحال انجام یک پروسه هستیم. می‌خواهیم در مسیر درست باشیم و درحال حاضر هستیم. می‌خواهیم بازیکنان پیشرفت کنند و تمرکز اصلی روی این مسئله است. تا زمانی که بتوانیم مثل یک تیم بازی کنیم و تا زمانی که بتوانیم در هر دو بخش دفاع و حمله خوب باشیم، خوشحال هستیم. اگر در بازی آخر می‌باختیم اما من پیشرفت را در بازیکنانم می‌دیدم، خوشحال می‌شدم. حالا 4 بازی پشت سرهم را برده‌ایم و در همه بازی‌ها خوب بودیم. همیشه در تورنمنت‌های این شکلی یک بازی بد دارید اما ما اینطور نبودیم و همه بازی‌ها در یک سطح بودیم. خوشحالم که این شرایط را داشتیم اما فکر می‌کنم راه زیادی در پیش داریم.
*4 بازی پشت سرهم و سخت خارج از خانه را بردید. آیا این عملکرد پیام "ما می‌توانیم" برای تیم بود؟
قبل از اینکه اینجا بیایم به خودمان اعتماد داشتیم. وقتی یک تورنمنت را با یک عملکرد خوب می‌برید، در تیم ایجاد اعتماد به نفس می‌کند. این اعتماد به نفس نه تنها در بازیکنان بلکه در کل سیستم ایجاد می‌شود. پیروزی در این تورنمنت باعث می‌شود بازیکنان خودشان را باور کنند. حالا آن‌ها خودشان را بیشتر باور دارند.
*چند تغییر خیلی مهم در تیم ایجاد شده که قبلا درباره آن‌ها صحبت کردیم. بهنام یخچالی در پست یک بازی کرد، اوشین ساهاکیان و ارسلان کاظمی در پست سه بودند و محمد جمشیدی از پست سه به پست دو منتقل شد. این چند تغییر آنطور که می‌خواستید جواب داد؟
همانطور که قبلا گفتم ما باشگاه نیستیم که بتوانیم بازیکنی برای پست‌های موردنظرمان بخریم. به عنوان سرمربی تیم ملی مجبور هستید راهی پیدا کنید تا از بازیکن‌هایی که دارید استفاده کنید. این مسئله بعضی وقت‌ها باعث می‌شود بازیکن‌ها در پست‌هایی بازی کنند که قبلا کم بازی کرده‌اند. من همیشه بهنام را یک گارد راس مدرن می‌بینم. یک گارد راس مدرن هیکل درشتی دارد و به همان اندازه که خوب پاس می‌دهد، خوب هم امتیاز کسب می‌کند. او می‌تواند در پست دو هم بازی کند، تصمیم‌گیری بسیار خوبی است، قدرت حمل توپ بالایی دارد و می‌تواند در دفاع و حمله عالی بازی کند. بازی کردن بهنام در پست یک به این دلیل نیست که ما انتخاب دیگری نداریم او به این دلیل گارد راس شروع‌کننده تیم است چون کاملا مناسب این پست است. جمشیدی اصلا بازیکن پست نیست. او می‌تواند در پیک و رول بازی کند و امتیاز بیاورد. او 196 سانتی‌متر قد دارد و در بهترین حالت 85 کیلو وزن. مشخص است که او بازیکن پست دو است. ما او را به پست اصلی‌اش بردیم. ارسلان هم یک بازیکن پست سه بزرگ است. خیلی ناراحت شدم که او روز گذشته نتوانست بازی را ادامه دهد. فکر می‌کنم او ثابت کرد چقدر در این پست تواناست. در این پست امیر ذخیره اصلی بود و دقیقا می‌دانست چه انتظاری از او داریم. امیر بسیار خوب از عهده کارهایی که داشت برآمد. وقتی در تورنمنتی مثل غرب آسیا قهرمان می شوید یعنی همه بازیکن‌ها آنطور که باید بوده‌اند. سجاد خیلی مریض بود اما مقابل عراق عالی بود و مقابل اردن هم خیلی کمک کرد. فرید همه کارهایی که از او می‌خواستیم را انجام داد. بازیکنان پست‌های پایین خیلی خوب ریباند کردند. کلید کار این است که بتوانیم به به هرکس وظایفی بدهیم و از او بخوایم آن وظایف را به بهترین شکل انجام دهد. نکته مهم برای بازیکنان جوان این است که بدانند چه انتظاری از آن‌ها وجود دارد. وظیفه سرمربی این است که این وظایف را به خوبی منتقل کند. وقتی بازیکنان جوان در اختیار دارید نمی‌توانید به آن‌ها بگویید: برو بازی کن. این را می‌شد به بازیکن‌های باتجربه گفت اما بازیکن‌های جوان باید بدانند جایشان گذاشت و وظایفشان چیست.
*شما همیشه درباره پروسه تیم ملی صحبت می‌کنید. چیزی که در پایان این پروسه در ذهن شما قرار دارد چیست؟
نمی‌دانم آن زمان چه شرایطی خواهیم داشت چون نمی‌دانم بازیکن‌ها چقدر و چطور پیشرفت می‌کنند. شما می‌توانید یک پروژه را برای خودتان ترسیم کنید اما برای رسیدن به آن کارهای زیادی باید انجام شود. می‌خواهم بگویم من درحال حاضر اصلا به اینکه 4 سال دیگر چقدر خوب خواهیم بود فکر نمی‌کنم. الان به فردا و تمرین بعدی فکر می‌کنم. تیم ما بسیار با استعداد است اما زمان نیاز دارد. می‌توانیم مثبت با
شیم. حتی اگر چند بازی هم ببازیم مثبت خواهیم ماند چون می‌دانیم چه کاری باید انجام بدهیم.