محسن حسن‌زاده در گفتگو با ایلنا:
چرا خانواده تئاتر به سکوت منفعت‌طلبانه ادامه می‌دهد؟
چرا وقتی بعضی بزرگان با رسانه‌ها گفتگو می‌کنند کم‌کم متوجه می‌شویم پشت درهای بسته؛ قراردادهایی امضا شده؟ و تازه اینجاست که پی می‌بریم چرا این دوستان نسبت به وضعیت نابسامان تئاتر کشور سکوت کرده‌اند.
محسن حسن‌زاده به گلایه از سکوت معنادار خانواده تئاتر در قبال مسائل اثرگذار بر سرنوشت هنرهای نمایشی کشور پرداخت و گفت: نزدیک به سه هفته است از تعطیلی برنامه تلویزیونی «مجله تئاتر» می‌گذرد اما جامعه تئاتری ما کوچکترین واکنشی به این ماجرا نداشته است. برنامه‌ای که حداقل کارش پخش تبلیغات و تیزر نمایش‌های روی صحنه بود و برای من خیلی عجیب است ما به سادگی می‌پذیریم که برنامه بدون هیچ توضیح رسمی از سوی مسئولان قطع شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ حسن‌زاده با طرح این پرسش که آیا چنین رفتاری توهین به خانواده تئاتر نیست؟ خاطرنشان کرد: چرا مسائل عده‌ای فقط به مطالبه بودجه بازمی‌گردد و به این فکر نمی‌کنیم مطالبات را همراه هم مطرح کنیم؟ در یک دوره‌ای تئاتر ما با جهش چند پله‌ای بودجه مواجه شد اما اگر واقع‌بین باشیم امروز شرایط به گونه‌ای رقم خورده که اکثر ما به دنبال جمع نشدن بساط کمک هزینه‌ها هستیم.
او افزود: آیا پاسخ این سوال‌ها به خود ما باز نمی‌گردد؟ چرا بزرگانی از فقر تئاتر صحبت می‌کنند ولی وقتی به اتاق مدیران می‌روند فقط درباره شرایط اجرای نمایش خودشان حرف می‌زنند. آن استاد بزرگوار که همواره درباره بیمه صحبت می‌کند و می‌گوید من به فکر شاگردانم هستم، آیا نباید به آینده شغلی من نیز توجه داشته باشد؟ چرا بعضی هنرمندان وقتی به اتاق مدیر می‌روند فکر نمی‌کنند باید از شاگرد خود حمایت کنند؟
کارگردان نمایش «فرجام سفر طولانی طوبی» به سرنوشت قراردادهای حمایتی در اداره کل هنرهای نمایشی اشاره کرد و گفت: غیر از این است که در دوره آقای حسین طاهری اعلام شد با هیچ هنرمندی قراردادی بسته نشده است؟ پس چرا وقتی بعضی بزرگان با رسانه‌ها گفتگو می‌کنند کم کم متوجه می‌شویم پشت درهای بسته قراردادهایی امضا شده؟ و تازه اینجاست که پی می‌بریم چرا این دوستان نسبت به وضعیت نابسامان تئاتر کشور سکوت کردند و هیچ اعتراضی نمی‌کنند.
حسن‌زاده همچنین به سکوت معنادار خانه تئاتر در یک سال و نیم گذشته پرداخت و خاطرنشان کرد: چرا خانه تئاتر به دنبال حل مسائل کلانی که همواره مطرح می‌کند نبوده و نیست؟ آیا غیر از این است که به محدودیت‌ها و تنگناهای نهاد متولی تئاتر نگاه واقع بینانه وجود نداشته و همین عاملی برای روز به روز بدتر شدن شرایط خانواده تئاتر شده است؟
او ادامه داد: آیا غیر از این است زمانی که هنرمندان از رویای سازمان تئاتر صحبت می‌کردند، مرکز هنرهای نمایشی با نزول جایگاه به اداره کل تقلیل پیدا کرد؟ آن زمان نه تنها تجمعی برگزار نشد بلکه همچنان در یک غلط مصطلح در صحبت‌های خود اداره کل را مرکز خطاب می‌کنیم و همچنان هم تفاوت میان این دو را نمی‌دانیم.
این کارگردان با بیان اینکه همواره نهاد دولتی را به صورت عابر بانک دیدیم؛ اظها کرد: چرا اتفاق‌های خوب اداره کل هیچ گاه ادامه پیدا نکرد و مدیر بعدی برنامه‌های صحیح را ادامه نداد و خانواده تئاتر هیچ سوالی در این رابطه نپرسید؟ به عنوان نمونه چرا هیچ وقت سوال نکردیم چرا جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بعد از سی و سه دوره برگزاری همچنان آیین نامه مشخص برای برگزاری و انتخاب دبیر ندارد تا هر سال متکی به سلیقه دبیر جدید اتفاق‌های صحیح دوره‌های گذشته نادیده گرفته نشود.
او افزود: آیا الان زمان آن نیست نهاد صنفی ما سراغ آقای طاهری برود و از او بخواهد به تشریح موانع مطرح شده در بندهای ده‌گانه استعفا بپردازد و برای حل این موانع اقدامی انجام دهد؟
حسن‌زاده تصریح کرد: بعد از بیست وشش سال که از عمر مرکز هنرهای نمایشی می‌گذرد عده‌ای همچنان به دنبال دست‌های مرموز پشت پرده هستند که تئاتر نمی‌خواهد. البته شاید این نظر واقعیت داشته باشد اما امروز دیگر به من ثابت شده که در بسیاری موارد اصلا نیازی به دست‌های پشت پرده نیست و ما خودمان همه کار می‌کنیم تا تئاتر از بین برود.
مدیر سابق روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر در ادامه بار دیگر به لزوم دعوت از حسین طاهری برای تشریح مشکلات تاکید کرد و گفت: یک نفر نیست که از آقای طاهری سوال بپرسد چرا در تنها نشست خبری‌اش کوچکترین اشاره‌ای به موانع ده گانه استعفا نامه نکرد. ایشان که در همان نشست اظهار کرد نسبت به شرایط جشنواره تئاتر فجر سال گذشته انتقادهایی داشته، پس چرا همین شرایط را بر جشنواره تئاتر فجر حاکم کرد؟
این کارگردان ادامه افزود: آیا منطقی است او را با هر نیتی که داشت رها کنیم و حالا به دنبال فرد جدید بگردیم. آیا نباید این واقعیت را درنظر بگیریم که بودجه تئاتر مصوب شده و اگر نگاه ما فقط به پول باشد فرد جدید هم به سرنوشت مدیر قبلی دچار خواهد شد.
حسن‌زاده در پایان بیان کرد: ما هیچ موقع به شرایط موجود نگاه واقع بینانه نداشتیم، این نظر هم مدیران دولتی و از سوی دیگر هنرمندانی را شامل می‌شود که در برابر شرایط سکوت کردند. همچنین خانه تئاتری که همچنان رویه گذشته را ادامه می‌دهد و شاهدیم بعد از ۱۴ سال تاسیس این خانه دوستان انجمن بازیگران نشست می‌گذارند و می‌گویند یا بودجه را ده برابر کنید یا قطع شود. آیا این گفتار واقع بینانه است؟ این تمام چیزی است که من بدون ادعا وبه عنوان یک هنرجوی تئاتر احساس کردم باید گفته شود چون می‌بینیم بزرگترها سکوت کرده‌اند.
