حسینی در گفت‌وگو با ایلنا بررسی کرد:
۳ دلیل اصلی آمریکا برای ادامه حضور در عراق/ راهبرد آمریکای ترامپ در قبال بغداد
نفوذ ایران و احتمال مجدد درگیری قومی و فرقه‌ای در عراق از نگرانی‌هایی است که آمریکا با استناد به آن پس از پاک‌سازی موصل، به حضور نظامی خود ادامه خواهد داد.
«دیاکو حسینی» عضو ارشد مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در تحلیل ادامه حضور آمریکا در عراق پس از پاک‌سازی موصل در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: آنچه که در میدان نبرد اتفاق می‌افتد به لحاظ ملاحظات عملیاتی تنها در چارچوب تحولات میدانی قابلیت بررسی دارد و تنها در آن محور تاثیرگذار است. از این منظر نمی‌توانیم بگوییم که به دلیل حضور نظامی ایالات متحده در عراق و سوریه و افزایش حجم این حضور، راهبردهای سیاست خارجی آمریکا تغییر پیدا کرده است. البته باید این نکته را مدنظر داشته باشیم که پیروزی‌های میدانی می‌توانند نیروی پیش‌ران برای طرح‌ریزی استراتژی و راهبرد در واشنگتن قلمداد شود.
وی ادامه داد: آمریکا در مورد پرونده عراق چند نگرانی دارد؛ نخست افزایش نفوذ ایران بعد از آزادسازی موصل، دوم به راه افتادن جنگ‌های داخلی و قومی است که می‌تواند منافع ایالات متحده در عراق را در بلندمدت تهدید کند. نگرانی سوم ایالات متحده تغییر در وضعیت عراق تا جایی که تاثیر آن بر سوریه و اردن هم نمایان شود، خواهد بود.
پس از آنکه آمریکا وارد فاز نظامی در عراق شد، تعداد زیادی از نیروهای خود را در این کشور مستقر کرد اما در زمان اوباما بسیاری از نظامیان این کشور به خاک ایالات متحده بازگشتند که مشابه این مساله را در افغانستان هم شاهد بودیم؛ اما در حالت فعلی که دونالد ترامپ وارد کاخ سفید شده، این معادله تغییر پیدا کرده است. چون این تصور رونق گرفته است که علت آشفتگی‌های عراق و عدم موفقیت‌های آمریکا، خروج زودهنگام قوای نظامی از این کشورها است. لذا تا زمان استقرار نظم کامل سیاسی در عراق، ایالات متحده باید نیروهایش را در این کشور نگه دارد.
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل با اشاره به همکاری آمریکا و کردهای عراق و سوریه عنوان کرد: گستره حضور نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه مرتبط به جغرافیایی می‌شود که در آن مناطق، کردها حضور دارند. از این جهت شاهد ائتلاف نیم بند میان کردها و آمریکا هستیم. چراکه واشنگتن معتقد است کردها تنها نیرویی هستند که می‌تواند از آنها علیه داعش استفاده کند؛ البته دلایل زیادی مبنی بر تمایل آمریکایی‌ها نسبت به کردها وجود دارد، به عنوان مثال آمریکا به دلیل سکولار بودن کردها و وابسته نبودن آنها به فرقه خاص آنها را فاقد هرگونه حاشیه می‌داند و از این جهت شاهد آموزش، تجهیز و تسلیح کردهای عراق و سوریه توسط آمریکا هستیم.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا نقش آمریکا در عراق پساداعش افزایش پیدا خواهد کرد یا خیر، گفت: آمریکا تا حدودی خواستار آغاز گفت‌وگوها خواهد بود. برای آمریکا روشن است که استفاده از نیروی نظامی تمام قد در عراق نمی‌تواند نتیجه مطلوبی داشته باشد. از این جهت واشنگتن در صدد است تا یک نقشه راه و نفوذ جدی بر عراق تبیین کند که احتمال دارد بحث اصلاح قانون اساسی در این میان مطرح شود. مساله دیگر این است که آمریکا برای توسعه عراق در صدد سرمایه‌گذاری یا هدایت سرمایه‌گذاری‌ها در زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی این کشور است تا بتواند با بهبود بهداشت، آموزش و امنیت، ثبات واقعی و پایدار را برقرار کند. به نظر می‌رسد ایالات متحده از این هدف بسیار دور شده باشد.
حسینی در پایان خاطرنشان کرد: جامعه عراق یک جامعه ملتهب است و آمریکا نمی‌تواند به تنهایی و به صورت یکجانبه وضعیت سیاسی و امنیتی عراق را سامان ببخشد. این واقعیت تاکنون باید در واشنگتن دیده شده باشد که هیچ شکلی از تصمیم گیری‌های یکجانبه نمی‌تواند ثبات و آرامش را برای عراق به ارمغان بیاورد. یک استراتژی عاقلانه از سوی آمریکا باید شامل ساز و کار گفت‌وگوی چندجانبه میان همه کشورهای منطقه باشد و مشخصاً تعیین سرنوشت عراق را به دست ملت این کشور به رسمیت بشناسد. تنها در این صورت است که می‌توان در سایه چنین ساز و کاری، به موازنه‌ای قابل اعتماد میان کشورهای منطقه در عراق رسید و از فرقه گرایی به بهانه موازنه قدرت فاصله گرفت.
