وطن روح ماست

وجود مبارک حضرت سیدالشهدا(علیه‌ السلام) فرمود مردم وطنی دارند، این وطنِ خاکی است، اما آن وطن اصلی که وطن روح ماست نه وطن پیکر ما «لقاء الله» است.

انسان از جایی که آمده باید به همان‌جا برگردد، وطن اصلی انسان جایی است که از آن جا آمده و این جا رهگذری است و مسافرخانه است و مَمرّ است نه مقرّ! اگر خدای سبحان فرمود: ﴿نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی﴾ و اگر روح انسان منسوب به ذات اقدس الهی است و اگر از طرف خدای سبحان آمده وطنش «لقاء الله» است؛ بازگشت به «لقاء الله» بازگشت به وطن اصلی است؛ لذا در خطبه ‌های نورانی مکه این چنین فرمود: «مَنْ‌ کَانَ‌ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ‌ وَ مُوَطِّناً عَلَی‌ لِقَاءِ اللَّهِ‌ نَفْسَهُ‌...» یعنی کسی که خوب ادراک کند وطن او «لقاء الله» است و خود را توطین کند، یعنی به وطن برگرداند و اشتیاق به وطن را در خود احیا کند این باید کربلایی شود! پس نهضت سالار شهیدان آن است که هر مسافری را به مقصد برساند هر کسی را به وطنش آشنا کند، وطن مألوف همه ما هم «لقاء الله» است.