آیت الله علم الهدی:
امام صادق(ع) در توسعه علوم دینی، انقلاب فرهنگی ایجاد کردند
امام صادق (ع) در توسعه معارف اسلامی و علوم دینی یک انقلاب فرهنگی ایجاد کردند که در نتیجه آن یک بصیرت نافذ برای ملت ایجاد شد.
ایلنا: آیت الله سید احمد علم الهدی امام جمعه مشهد، شب گذشته در هفتمین جلسه از سلسله برنامههای «واجب فراموش شده» در مسجد رضوان صدا و سیمای خراسان رضوی با بیان این مطلب گفت: گاهی شخصیت و شیوه زندگانی اهل بیت (ع) در افکار و اذهان ما شیعیان به صورتی جلوه دارد که در عرصه امامت و ایفای رسالت ائمه (ع) یک تفاوتی را احساس میکنیم.
به گزارش خبرنگار ایلنا از مشهد، وی ادامه داد: گاهی این تفاوت چنان ریشه دار و عمیق است که فکر میکنیم جریان هر یک از اهل بیت (ع) در ایفای ولایت به شکلی خاص بوده و منافی با آنچه در سیره امام دیگر بوده، صورت گرفته است تا جایی که گاهی وقات مسئله تقابل با جنایت و جرم و همچنین رویارویی با مفاسد جهت اقامه حدود الهی در سیره برخی معصومین زیر سوال قرار میگیرد.
این عضو مجلس خبرگان رهبری اضافه کرد: این تا آنجاگاه ادامه دار میشود که به ذهن چنین میآید اگر امام که اگر امامی وظیفه دارد از اقامه تمام حدود الهی چشم بپوشد و از حقوق خود صرف نظر کند و همچون امام حسن (ع) به سلطه انسان جنایتکار تن بدهد پس را امام حسین (ع) در مقابل حکومت یزیدی قیام میکند و تا مراحل شنیع برخورد با عزیزانش در عرصه شهادت پیش میرود.
آیت الله علم الهدی گفت: اگر امام وظیفه دارد گوشهای خط عبودیت، دعا و نیایش در درگاه خداوند را مانند امام زین العابدین (ع) انتخاب کند پس چرا امام باقر (ع) و حضرت صادق (ع) در حوزه مجاهدت و فرهنگ سازی قدم میگذارند و درصدد توسعه علوم دینی بر میآیند و یا اگر امام کاظم (ع) مانند امام صادق (ع) وظیفهشان ارائه مسائل و آموزههای اسلامی است و باید جدای از تمام فعالیتها و موضع گیریهای سیاسی به نشر علم بپردازد، پس چرا در مقام حق گویی در مقابل تجاوز حکومت میایستد و ۱۴ سال در عمق زندانها میماند.
امام جمعه مشهد با اشاره به چرایی ضرورت تحمل ۱۴ سال اسارت از سوی امام کاظم (ع) و شهادت مظلومانه ایشان افزود: اگر تا این مقدار مقاومت نیاز بود چرا فرزند ایشان ولایت عهدی را میپذیرند.
آیت الله علمالهدی در ادامه با بیان اینکه این رنگارنگی سیره ائمه (ع) یک اضطراب را در فکر ایجاد میکند یادآورشد: گاهی فکر میکنیم که ایفای امامت به پسند و تشخیص اندیشه هر یک از ائمه (ع) بوده و یا شیوه امامت به گونهای بوده که سیره ائمه به شکل متفاوت جلوه گر بوده است.
وی تصریح کرد: قسمتی از این ماجرا به علت قصور تاریخ در جریان ثبت سیره ائمه اطهار (ع) در تاریخ امت است چرا که این تاریخ تا ۵۰۰ در دست جریانهای غاصب بوده و آنان جریانات را ثبت میکردهاند و لذا بسیاری از جریانات ائمه (ع) در تاریخ ثبت نشده است.
این عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به اینکه جریان امامت و ولایت یک رسالت آرمانی است و همه معصومین در یک شکل آن را پیاده کردهاند بیان کرد: معصومین در مسیر زندگانی خود و سیره سیاسیشان پس از رحلت پیامبر (ص) همه یک خط را دنبال میکردند که آن هم مقابله با جریان حاکم ظالم و تشکیل حکومت اسلامی ناب در شکل مدینه فاضله بوده است.
آیت الله علمالهدی ادامه داد: ائمه (ع) روشی را در واقع طی کردند که در خط ایجاد و احیاء حاکمیت دینی و اسلامی بود که در سیره پیامبر نمودار شد و این مسئله در زندگانی سه امام اول مشخص است چرا که مسئله متارکه جنگ با معاویه برنامه حفظ خون مردم نبود بلکه مقدمهای برای برای انقلاب عظیم دینی در برابر ظلم بود که امام حسین (ع) آن را ایجاد کردند.
وی افزود: در بررسی جریان واقعه تلخ کربلا مشخص میشود که این حرکت انقلابی بوده تحت رهبری سه معصوم که رهبری مقدماتی آن با امام حسن (ع) و رهبری عملیاتی انقلاب با امام حسین (ع) و رهبری نهادینه سازی و تغییر و تبدیل یک برخورد نابرابر به یک انقلاب ابدی راسخ در زندگانی سیاسی امت توسط امام سجاد (ع) صورت گرفت.
امام جمعه مشهد در ادامه با بیان اینکه پس از واقعه کربلا تا سال ۲۶۰هجری قمری که سرآغاز فیبت صغری بود تاریخ ائمه به سه مرحله تقسیم میشود، بیان کرد: از سال ۶۱ تا ۱۳۵ هجری قمری که بنی عباس روی کار آمدند مرحله تنظیم حرکتهای مبارزاتی و مقابله با قصد و تجاوز بنی امیه بود که توسط امام سجاد صورت گرفت و نشان داده شد.
آیت الله علمالهدی ادامه داد: از سال ۱۳۵ تا ۲۰۴ هجری قمری که شهادت امام رضا (ع) بود این زمان یک دوره مبارزاتی قوی برای ائمه بود که امام صادق (ع) و امام رضا (ع) در یک موضع مبارزاتی قوی با حکومت بنی عباس قرار داشتند.
وی گفت: زندگانی امام صادق (ع) بین دو مرحله بود که از سال ۱۱۴ هجری که امامت ایشان شروع و تا سال ۱۳۵ که نقطه پایانی مرحله اول بود اجرا شد و از سال ۱۳۵ تا ۱۴۸ هجری قمری که شهادت امام صادق صورت گرفت، جریانات مبارزاتی در یک شکل قوی وارد عرصه شد.
این عضو خبرگان رهبری با انتقاد از اینکه عدهای میگویند کار امام صادق (ع) تنها مسئله گویی و بیان مباحث علمی بود اظهار کرد: این فکر نادرست است چرا که امام صادق در زمانی به فعالیت پرداختند که در ذهن مردم این شکل گرفته بود که رسالت پیامبر (ص) تنها برای ایجاد یک امپراطوری عربی و ایجاد یک قلمرو مستقل بین ایران و روم بوده است و مسائل انسان ساز اسلام که سازنده فکر بوده و دارای تبدیل و نشان دادن یک راه انسانی است معرفی نشده بود.
آیت الله علمالهدی گفت: برای ایجاد بصیرت سیاسی که مردم مدیریتها را با ملاک قدرت نپذیرند و به اسلام یک نگرش مکتبی داشته باشند و همچنین توسعه مباحث دینی را امام باقر (ع) آغاز کردند و در ازای این حرکتها در مردم یک بصیرت سیاسی ایجاد شد و حرکتی انقلابی در محور تمام فعالیتهای امام صادق (ع) شکل گرفت.
وی با اشاره به اینکه حرکتهای سیاسی امام صادق (ع) یک برنامه جدی سیاسی بود، تصریح کرد: گاهی از امام صادق (ع) جملاتی را نقل میکنند که فرمودهاند «تراس منزل خود باشید» و یا «در زندگی وارد مسائل سیاسی نشوید» باید توجه داشت که امام اینها را تنها برای عدهای خاص که بصیرت کافی نداشتند بیان میکردند.
امام جمعه مشهد در ادامه گفت: مظلومیت ائمه (ع) به سه گونه بود نخست آنکه حق آنان و حکومت آنان را غصب کردند و دیگر اینکه آنان را شکنجه میدادند و دیگری اینکه عدهای از مظلومیت آنان برای میل به اهداف سیاسی و دست یافتن به قدرت بود که ابومسلم خراسانی یک آدم کش بیباک از این دسته افراد بود و در خطه خراسان شروع به کار کرد و بر سرنوشت مسلمانان مسلط شد.
آیت الله علمالهدی در ادامه با بیان اینکه هیچ امام معصومی در سیره اجتماعی- سیاسی خود حاضر نمیشد حرام را ببیند و مقابل رؤیت آن بیتفاوت بایستد بیان کرد: مسئله ترک عمل امر به معروف تنها یک ترک واجب نیست بلکه بیتفاوتی در مقابل غضب خدا است.
وی گفت: کسی که در مقابل فساد، حرام و فحشاء سکوت میکند و اعتراض نمیکند، این بیتفاوتی مقابل غضب خدا است و باید دانست که ائمه (ع) مقابل جنایات و به خصوص مظالمی که از یک جریان حاکم رخ میداد ساکت نبودند، بلکه با تشکیل جریانات پنهانی و زیرزمینی به مبارزه با آن میپرداختند.
آیت الله علمالهدی در پایان با بیان اینکه اگر مقابلههای سیاسی حضرت صادق (ع) نمیبود با حضرت این رفتارها صورت نمیگرفت تا جایی که در صدد کشتن ایشان برآمدند، خاطر نشان کرد: امام صادق (ع) در عالم سیاست یک آدم کناره نبودند و مقابله با حضرت به خاطر احساس خطر حکام جور بود.