عزت‌الله انتظامی به تماشای «زندگی به روایت خنده و گریه» نشست
نجفیان: مشکل اصلی اغلب هنرمندان تئاتر ایران، ترسیم تصاویر اجتماعی در یک فضای نامشخص است که معمولا این تصاویر در صحنه خوب شکل نمی‌گیرد.
ایلنا: عزت‌الله انتظامی بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر به دیدن نمایش «زندگی به روایت خنده و گریه» به کارگردانی هانی صالحی در تماشاخانه پارین رفت و جلسه نقد و بررسی این اجرا هم به همت انجمن نویسندگان و منتقدان خانه تئاتر چهار شنبه گذشته 29 خرداد در این تماشاخانه برگزار شد.
هومن نجفیان منتقد برگزار کننده این جلسه بود که در ابتدا با تحلیلی از سبک و آثار نیل سایمون و اشاره به طنز خاص موجود در داستانهای چخوف که نیل سایمون، نمایشنامه «پزشک نازنین»را از آن گرفته، گفت: نیل سایمون نویسنده‌ای است که در سال‌های اخیر با ترجمه‌های شهرام زرگر در ایران بسیار معرفی شد و مورد توجه قرار گرفت.
به گفته این منتقد، دلیل این توجه هم به سادگی و کم پرسوناژی آنها باز می گردد وهم این که آثار این نویسنده در ایران چندان با مشکلات ممیزی ونظارتی مواجه نیست.
به گفته‌هانی صالحی، کارگردان این نمایش، شخصیت‌های نمایشنامه‌های نیل‌سایمون مشکلات و دغدغه‌های انسانی دارند بنابراین می‌توان در همه جای دنیا و همه دوره زمانی، آثار او را به صحنه برد و مخاطب داشت.
او گفت: ما در ابتدا این کار را شش ماه با گروه «پاپتی‌ها» (گروه حمید پورآذری) تمرین کردیم اما بعد از دو اجرا کار به دلیل ممیزی متوقف شد.
صالحی ادامه داد: خود متن اصلی «پزشک نازنین» نیل سایمون که براساس داستانهای کوتاه چخوف است، متنی حوصله براست بنابراین در دراماتورژی متن این نمایشنامه را خرد کردیم و با تلفیق متن «هتل پلازا»به شکل خرده روایت های دنبال هم به صحنه آوردیم.
نجفیان همچنین با انتقاد ازطراحی صحنه و نورپردازی نمایش خطاب به کارگردان گفت: مشکل اصلی اغلب هنرمندان تئاتر ایران، ترسیم تصاویراجتماعی در یک فضای نامشخص است که معمولا این تصاویر در صحنه خوب شکل نمی‌گیرد. شما هم در کارگردانی به خوبی از فضا استفاده نکرده اید و تصورات و تحلیل های ذهنی شما از این دو متن در صحنه تصویر نمی شود و صرفا در حد یک عناصر مبهم می ماند.
کارگردان نمایش «زندگی به روایت خنده و گریه» با قدردانی از بهزاد مرتضوی مدیر تماشاخانه پارین که این فضا را برای اجرای تئاتر خصوصی برای همه گروه های جوان فراهم کرده، گفت:« به هر حال این سالن، یک سالن حرفه ای برای اجرای تئاتر نیست. وما هم به دلیل استیج نامناسبی که داشتیم،فکر کردیم بهترین طراحی صحنه برای این نمایش یک طراحی مینی مالیستی است. از سوی دیگر ابزار اصلی کار، نور، نیز در این سالن با مشکلاتی مواجه است وما تنها چند نور تخت داشتیم.
او افزود:« من برای اجرای تئاتر دغدغه اجتماعی دارم وکاملا جامعه ایرانی را هدف قراردادم و این کار بسیار مشکلی بود. آدمهای این نمایش آدمهای دوره چخوف هستند و برای آن دوران طراحی شده اند. برای من همیشه اهمیت دارد که اگر متن خارجی در ایران به صحنه می برم آن را آدابته کنم و با فرهنگ و مناسبات رسومی مردم ایران نزدیک کنم. بنابراین با یافتن تشابهات فرهنگ روسیه با فرهنگ ایران،آن را در صحنه برای مخاطب ملموس می کنم.
اما نجفیان به عنوان منتقد این جلسه مشکلات طراحی صحنه و فضا سازی را چیزی فارغ از مشکلات سالن و کمبودهای نور دانست و گفت: شما در صحنه اول،تصاویری از جنگ بر اساس عناصر صحنه ای در ذهن مخاطب می گذارید و پیش زمینه ای از آنها برایش می سازید اما ناگهان وارد صحنه ای از یک فضای خانوادگی «هتل پلازا» می شوید بنابراین تصورات ذهنی شما هرگز در صحنه تصویر نمی شود. و ذهنیت پر رنگ اجتماعی شما در اجرا خود را نشان نمی دهد و همانند سازی هایی که از متن با کنایه پردازی طنزباجامعه امروز خود ساخته اید، اصلا نمود پیدا نمی کند.
به گفته این منتقد تئاتر،وقتی در پشت شکل اجراشکل منسجمی از یک تفکر باشد،مخاطب می تواند آن را دوره و جغرافیای زمانه خود تطبیق دهد.
صالحی در ادامه افزود: همیشه برایم این پرسش وجود دارد که چرا مخاطب عام تنها جذب تئاتر آزاد که بیشتر یک شو است،می شود و به تئاتر کلاسیک توجهی ندارد.بنابراین در این اجرا برایم اهمیت ویژه داشت تا تئاتری اجرا کنم که علاوه بر تماشاگران خاص تئاتر،مخاطب عام هم به دیدن این نمایش بیاید،پس کار را ساده و روان گرفتم و خیلی پیچیده اش نکردم تا این نوع مخاطب هم بتواند ارتباط بگیرد.
به گفته این کارگردان، دراین نمایشنامه علاوه بر ملموس بودن آدمها، حضورآنها به دلایل زمانی و مکانی قابل اهمیت است.
صالحی همچنین با انتقاد از جریان نقد تئاتر ایران تصریح کرد:« امروز نقد کردن ازهم، تند شده وهمین موجب شده تا کارگردانان دچار خود سانسوری شوند.
نمایش «زندگی به روایت خنده و گریه» امروز جمعه، 31 خرداد، آخرین اجرای خود را در تماشاخانه «پارین» به پایان می‌رساند.مریم پیروند، محمد رضا انتظامی، حمید رضا اعلامی، راد پورجبار، غزل شریفی، آسمان مصطفایی، شکوفه مقدم وهانی صالحی بازیگران این نمایش هستند.
این نخستین جلسه نقد و بررسی انجمن نویسندگان و منتقدان خانه تئاتر در تماشاخانه پارین بود.
