ایلنا گزارش می‌دهد:
اعتراض دانشجویان خواجه نصیر به افزایش قیمت غذا و کاهش کیفیت آن
در روزهای گذشته دانشگاه خواجه‌نصیر با اعتراضات مداوم صنفی دانشجویان رو‌به‌رو بوده است. دانشجویان و شورای صنفی این دانشگاه به حذف و افزایش قیمت برخی از امکانات رفاهی معترض هستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در روزهای گذشته دانشگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی اعتراضات صنفی دانشجویان رو‌به‌رو بوده است. دانشجویان و شورای صنفی این دانشگاه به حذف و افزایش قیمت برخی از امکانات رفاهی معترض بوده و هستند.
این دانشجویان زمانی که بعد از چندین شب تحصن در خوابگاه، جوابی دریافت نکردند، اعتراض خود را به دانشگاه بردند تا گوش شنوایی برای دغدغه‌ها و مشکلات صنفی خود بیابند اما پاسخ دانشگاه به اعتراضات آنان این بود که «بودجه نداریم».
در شرایطی که چابک‌سازی سازمانی در دستور کار اکثر دانشگاه‌های کشور قرار گرفته است، ظاهرا حذف تدریجی امکانات رفاهی دانشجویان به عنوان راه حل برطرف کردن مشکل کمبود بودجه دیده می‌شود. این روند که در سال‌های گذشته با سرعتی فزاینده در حال پولی‌سازی دانشگاه و محدود کردن آموزش به اقشاری خاص است، این بار گریبان‌گیر دانشگاه خواجه‌نصیر شده است.
یکی از دانشجویان به نام محمد در مورد دلایل اعتراض‌شان توضیح داد: «مسئله‌ای که باعث شد اعتراضات شکل بگیرد، عدم پاسخگویی دانشگاه به پیگیری‌های شورای صنفی بود، به همین علت این شورا در جهت مطالبات دانشجویان اعتراضی را ترتیب داد.
افزایش قابل توجه غذای دانشجویان شبانه
از زمانی که قیمت غذا تغییر کرد، قیمت غذای دانشجویان شبانه افزایش قابل توجهی پیدا کرده است؛ تا قبل از این ترم، دانشگاه یارانه‌ی غذای دانشجویان شبانه را به آن‌ها می‌داد و قیمت غذا برای آن‌ها هم‌قیمت غذای دانشجویان روزانه تمام می‌شد. اما از اول این ترم، قیمت غذای شبانه به 95 هزار تومان رسیده است. علاوه بر این کیفیت و حجم غذا نسبت به ترم قبل دچار افت شدیدی شده است.
مسئله‌ی دیگر، موضوع خوابگاه‌ها است. به تعداد زیادی از دانشجویان گفتند که خوابگاه نمی‌‌دهیم مثلا دانشجویی که روزانه است و سنوات دارد را از خوابگاه محروم کرده‌اند. تعدادی از این دانشجویان ورودی ۹۹ و حتی ورودی 1400 هستند. دانشگاه خواجه‌نصیر متعهد است به این که حداقل تا ۹ ترم به دانشجوی روزانه خوابگاه اختصاص دهد.
در خصوص کاهش تعداد سرویس‌ها مسئله از این قرار است که از سال ۱۴۰۱ که ما حدود ۶۰ سرویس داشتیم و تقریباً تمامی خوابگاه‌ها و پردیس‌های دانشگاه را پوشش می‌داد، به تدریج طی سال‌های اخیر تعداد سرویس‌ها کاهش پیدا کرد تا در سال ۱۴۰۳ با عوض شدن رییس دانشگاه و با شروع ترم جدید تعداد سرویس‌ها به ۲۸ عدد رسید. واکنش دانشگاه به اعتراض دانشجویان حذف چهار سرویس دیگر بود. الان ۲۴ سرویس در طول روز داریم.
طبق ماده ۱۲ منشور حقوق دانشجویان، دانشجویان حق اعتراض صنفی نسبت به هر مشکل رفاهی در دانشگاه را دارند. دانشجویان ابتدا در پردیس ونک تحصن کردند و نه تجمع. در آن جا معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه در آمفی‌تئاتر برای دانشجویان سخنرانی کرد ولی وعده پیگیری نداد؛ صرفاً گفت ما بودجه نداریم و حالا ببینیم چه می‌شود. از این جا بود که به بچه‌ها برخورد.
از همان شب در خوابگاه به مدت چهار روز به صورت یک شب در میان اعتراض کردیم و شعار دادیم. در پردیس سیدخندان نیز تجمع داشتیم که بزرگ‌ترین تجمع یک سال اخیر دانشگاه خواجه‌نصیر بود. در طول اعتراضات در خوابگاه، با وجود پوشش خبری گسترده، هیچ مسئولی از طرف دانشگاه حضور نداشت.
مسئولان دانشگاه می‌گویند وقتی بودجه نداریم، چه کار کنیم؟
معاونت فرهنگی و دانشجویی باز هم در تجمع پردیس سیدخندان حضور پیدا کرد اما بچه‌ها بعد از تجربه‌ی قبلی، تمایلی به صحبت با ایشان نداشتند و او هم ایستاد و تماشا کرد. دانشجویان در شورای صنفی خیلی واضح گفته‌اند که تا وقتی این وضعیت درست نشود، ما همچنان اعتراض می‌کنیم. از سمت مسئولین نیز تا الان ندیدم که حرکتی صورت بگیرد و کار مثبتی انجام دهند. تا اینجای کار بارها گفته‌اند که پول و بودجه نداریم و نمی‌دانیم باید چه کار کنیم، شما بیاید به ما بگویید چه کار کنیم.»
دانشجوی دیگری درباره‌ی نتیجه‌ی اعتراضات و پیگیری‌های صورت گرفته عنوان کرد: «ما موضوع سرویس را از طریق سازمان امور دانشجویان وزارت علوم پیگیری کردیم که در نهایت به اضافه شدن 2 سرویس دیگر به سرویس‌های روزانه منجر شد. در مورد قیمت غذای شبانه هم به ما گفتند که این مسئله فقط مختص به دانشگاه خواجه‌نصیر نیست و دیگر دانشگاه‌ها نیز با این مسئله مواجه شده‌اند با این حال دانشجویان خواجه‌نصیر همچنان ناراضی هستند.
در مورد کیفیت غذا هم تغییری ایجاد نشده است. کیفیت غذا در دانشگاه ما ثابت نیست؛ گاهی خوب است و گاهی کیفیتش افت می‌کند. مشکل خوابگاه تعدادی از دانشجویان نیز حل شد، اما هنوز به تعدادی از دانشجویان خوابگاه اختصاص نداده‌اند. مسئله دیگری که در دانشگاه با آن مواجه هستیم، بی‌نظمی در برنامه‌های آموزش و تداخل زمانی کلاس‌ها است که تعداد زیاد از دانشجویان نسبت به آن معترض‌اند».
سوالاتی که در اینجا مطرح می‌شود این است که وقتی رفاه دانشجو مختل می‌شود، چگونه می‌تواند به تحصیل بپردازد؟ چگونه کیفیت آموزش با کاهش خدمات رفاهی، افزایش می‌یابد؟ دانشجویی که بیش از پیش با دغدغه‌ی نان و کار دست و پنجه نرم می‌کند، چطور ممکن است با تمرکز، به تحصیل و پژوهش مشغول باشد؟
پیگیری‌های خبرنگار ایلنا حاکی از این است که چالش این روزهای این دانشگاه خواجه نصیر به کمبود بودجه برمی‌گردد. آن هم در شرایطی که بودجه دانشگاه به طور متوسط نسبت به سال ۱۴۰۳، ۴۰ درصد رشد کرده، اما بودجه‌ی خواجه‌نصیر نسبت به سال گذشته ۳۷ درصد افزایش داشته که از میانگین دانشگاه‌های کشور پایین‌تر است. شاید به همین دلیل بود که مسئولان این دانشگاه پاسخگویی در این زمینه را به مصلحت ندانستند. از طرفی هم کمبود بودجه و راهکارهای رفع آن، مسئله‌ای نیست که یک دانشگاه دولتی توانایی پاسخ به آن را داشته باشد، آن هم وقتی که سیمایی صراف وزیر علوم اعلام کرده که دانشگاه‌ها به نوعی با تله فقر مواجه هستند.
