فروپاشی روانی درسایه بحران انرژی و آب
در روزگاری که پیشرفت تکنولوژی و دسترسی آسان به امکانات رفاهی، نوید زندگی بهتر را می دهد، بحران های ناگهانی در حوزه انرژی سایه ای از ناامیدی و اضطراب را بر روان جامعه گسترانده است. کمبود آب و قطعی مکرر برق، نه تنها آسایش روزمره را مختل کرده، بلکه سلامت روان افراد را نیز به خطر انداخته است.
الهام محمودی، روانشناس و مدرس دانشگاه با بیان اینکه بحران های زیست محیطی کمبود آب و انرژی، فراتر از مشکلات فیزیکی، آسیب های جدی به سلامت روان جامعه وارد می کنند می گوید: این روزها بسیاری از شهروندان علاوه بر دغدغه های معیشتی و اقتصادی و نگرانی از وقوع مجدد جنگ، با استرس ناشی از عدم اطمینان به آینده، ناتوانی در انجام امور روزمره و ترس از دست دادن فرصت ها دست و پنجه نرم می کنند.
وی معتقد است دسترسی نداشتن به آب آشامیدنی سالم و کافی و قطع مکرر برق، به خصوص در فصل های گرم یا سرد سال، نگرانی های جدی در مورد سلامتی و بهداشت و بقا ایجاد می کند. این نگرانی ها می توانند منجر به اضطراب مزمن، استرس و حتی حملات پانیک شوند. به گفته این روانشناس این بحران ها حس ناامنی در خانه ها و جامعه را افزایش می دهد که نیازمند توجه و راهکارهای جدی و پایدار است.
محمودی می افزاید: بسیاری از فعالیت های روزمره، از جمله کار، تحصیل، ارتباط با دیگران و حتی تفریح به آب و برق وابسته هستند. قطع برق و کم آبی این روال ها را مختل کرده و می تواند باعث استرس و نارضایتی مردم شود.
وی با بیان اینکه ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره مانند آشپزی، نظافت می تواند احساس درماندگی و ناامیدی را افزایش دهد اضافه می کند: ایجاد این احساسات در طولانی مدت منجر به افسردگی و اضطراب های مزمن و کاهش کیفیت زندگی می شود.
و ناشی از عدم توانایی در کنترل دما، حفظ مواد غذایی فاسد شدنی و استفاده از وسایل ضروری شود.
این روانشناس معتقد است کمبود آب و برق جدی تر از چیزی است که به نظر می رسد چون بر تمام جنبه های زندگی، از جمله تغذیه، بهداشت فردی، اجتماعی، اقتصاد و فعالیت های تفریحی به خصوص در کودکان تاثیر می گذارد.
افزایش تنش های اجتماعی و اقتصادی
در مناطقی که با کمبود شدید آب مواجه هستند، پیامدهای آن بسیار گسترده و عمیق است. به گفته محمودی تنش اقتصادی و اجتماعی تنها یک چالش زیست محیطی نیست بلکه یک مسئله پیچیده اجتماعی و اقتصادی است که نیازمند رویکردی چند رشته ای است.
وی معتقد است: رقابت بر سر منابع آبی باقی مانده می تواند منجر به درگیری و ناآرامی های اجتماعی شود که خود بر سلامت روان ساکنان تاثیر منفی می گذارد. همچنین در حوزه اقتصاد بخصوص در کشاوزی و صنعت موجب افزایش قیمت مواد غذایی و مختل شدن معیشت کشاورزان و جوامع روستایی می شود.
این استاد دانشگاه تاکید می کند: نابرابری های اجتماعی خطرناک و آثار جبران ناپذیری را بر جای می گذارد.
کندی اینترنت و شکست اقتصادی
محدودیت های اینترنتی باعث کاهش رضایت مردم و خدمات آن لاین می شود. محمودی با بیان اینکه کسب و کارهای اینترنتی به شدت از کندی سرعت اینترنت آسیب دیده اند که بی برقی هم به آن اضافه شده است می گوید: در عصر حاضر، اینترنت و وسایل ارتباطی نقش مهمی در حفظ ارتباطات اجتماعی دارند. نبود برق این امکان را از بین می برد و می تواند منجر به احساس انزوا و تنهایی شود، به خصوص برای افرادی که به صورت آنلاین کار می کنند یا به شبکه های اجتماعی برای ارتباط نیاز دارند. وی ادامه می دهد: در این عصر نمی توان این امکانات را برای مدت طولانی از مردم دریغ کرد. شخص سرمایه و وقت خود را برای بهبود کسب و کارش به شکل آن لاین گذاشته و بعد از مدتی یا به دلیل سرعت پایین اینترنت یا نبود برق با رکود اقتصادی مواجه شده که این موضوع موجب اختلال در روال زندگی او می شود.
این روانشناس معتقد است : وقتی این بحران ها با هم رخ دهند، اثرات منفی آن ها تشدید می شود. به عنوان مثال، در نبود آب برق نمی توان تولید کرد. در نبود برق پمپاژ آب برای رسیدن به خانه ها دشوارتر می شود و یا سیستم های تصفیه آب از کار می افتند. در نبود اینترنت اطلاع رسانی مختل میشود. همه این موضوعات در هم تنیده هستند و فشار روانی مضاعفی بر افراد وارد می کند.
مشکلات خواب و یادگیری
محمودی با بیان اینکه نور و وسایل خنک کننده همگی به برق نیاز دارند و در تنظیم خواب افراد نقش دارند اضافه می کند: نبود برق می تواند منجر به اختلالات خواب و در نتیجه خستگی، کج خلقی و کاهش تمرکز شود که آثار همه اینها در آینده روی روابط افراد و کار آنها تاثیر خواهد گذاشت. وی معتقد است: بی خوابی ها و کاهش بازی و فعالیت به کودکان و نوجوانان هم سرایت خواهد کرد که در یادگیری آنها و عملکردشان در آینده نقش بسیار پررنگی خواهد داشت.
به گفته این روانشناس اگر سرمایه گذاری در زیر ساخت های پایدار، ترویج بهره وری منابع و اجرای سیاست های نوآورانه با استفاده از کارشناسان که رفاه اقتصادی و حفاظت از محیط زیست را در الویت قرار می دهند صورت نگیرد به زودی ما شاهد یک ابر بحران در جامعه خواهیم بود.
