تاسیس کرسی‌های پژوهشی بین‌المللی حکمت هنر فرشچیان
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، استاد فرشچیان را الگوی هنرمند تمدن‌ساز معرفی کرد و تأسیس «نهضت جهانی‌سازی حکمت هنر»، «تکثیر الگوی حکمرانی فرهنگی»، ایجاد «خزانه ملی هوشمند» و کرسی‌های پژوهشی بین‌المللی حکمت هنر را برای آثار این هنرمند خواستار شد.
به گزارش ایلنا از شورای عالی انقلاب فرهنگی، حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، میراث آن استاد فقید را فراتر از مجموعه‌ای از آثار هنری، یک «الگو» برای هنرمند تراز تمدن نوین اسلامی و یک «نقشه راه عملیاتی» برای حکمرانی فرهنگ توصیف کرد و گفت: وظیفه ما در این جایگاه، نه تنها تجلیل از یک هنرمند، بلکه استخراج اصول راهبردی برای حکمرانی فرهنگ در تراز تمدن نوین اسلامی است.
وی در رمزگشایی از حکمت هنر فرشچیان؛ او را تجلی ایمان در خلاقیت و یک «کیمیاگر معنا» توصیف کرد که جوهره فرهنگ ایرانی-اسلامی را به زر ناب هنر متعالی بدل می‌ساخت و هنر او را سیراب از سه چشمه جوشان دانست.
خسروپناه با تاکید بر ارادت خالصانه استاد فرشچیان به اهل بیت (ع)؛ هنر به مثابه جهاد تبیین؛ هنر استاد را «هنرِ دل» پیش از «هنرِ دست» خواند و افزود: شاهکارهای بی‌بدیل او همچون عصر عاشورا یا ضامن آهو، یک تکنیک هنری صِرف نبودند؛ بلکه عرض ارادت عاشقانه به ساحت مقدس آل الله است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با تاکید بر پاسخ مؤمنانه به چالش سنت و تجدد، استاد فرشچیان را ایستاده در نقطه عطفی از تاریخ معاصر دانست که هنر با پرسش بزرگ «سنت یا تجدد» روبه‌رو بود. پاسخ او، انتخابی میان این دو نبود، بلکه ابداع طریق سوم بود. او به ما آموخت که می‌توان عمیقاً در سنت ایرانی ریشه داشت اما اسیر تکرار نشد. هنر او، یک سنتِ زنده و پویا بود.
فرشچیان فیلسوفی بصری
خسروپناه با تاکید بر هنر به مثابه حکمتِ مُجَسَم، استاد فرشچیان را یک «فیلسوف بصری» نامید و اظهار داشت: آثار استاد را نباید صرفاً با چشم دید، باید با جان تأمل کرد. هر گردش قلم او بر بوم، تجسمی از حرکت جوهری در فلسفه صدرایی و هر لایه رنگ در نگاره‌هایش، روایتی از مراتب وجود در عرفان اسلامی است. او پیچیده‌ترین مفاهیم حکمت متعالیه را قابل شهود می‌ساخت.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، محور دوم را میراث راهبردی الگوی حکمرانی فرهنگ استاد فرشچیان بیان کرد و میراث استاد را یک نقشه راه عملیاتی برای سیاست‌گذاران فرهنگی برشمرد و سه وجه آن را تبیین کرد.
وی با تاکید بر نهادسازی و احیای سنت استاد-شاگردی، تأسیس «دانشگاه هنرهای اسلامی-ایرانی استاد فرشچیان» با مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی را یک اقدام راهبردی خواند و گفت: شاهکار این اقدام، احیای هوشمندانه سنت دیرین استاد-شاگردی در قلب نظام دانشگاهی مدرن بود؛ شیوه‌ای که سینه به سینه، نه فقط فن که تعهد و معرفت را منتقل می‌کند.
سرمایه نمادین فراجناحی
خسروپناه با تاکید بر هنرمند به مثابه سرمایه نمادین و محور انسجام ملی، استاد فرشچیان را نماد «وحدت ملی» حول محور هنر و معنویت دانست و افزود: او یک سرمایه نمادین فراجناحی و نقطه وحدت برای هویت ملی ما بود. وظیفه اصلی حکمرانی فرهنگی، شناسایی دقیق، پرورش هدفمند و پاسداشت همین سرمایه‌های وحدت‌بخشی است که ریسمان‌های انسجام اجتماعی را محکم‌تر می‌سازند.
وی با تاکید بر هنر اصیل به مثابه قدرت نرم استراتژیک در جهاد تبیین جهانی، تصریح کرد: در عصر جنگ‌های شناختی، هنر استاد فرشچیان، گویاترین سفیر فرهنگی انقلاب اسلامی است. هر تابلوی او، یک بیانیه بلیغ است که پیام تمدن غنی، صلح‌دوست و معنویت‌گرای ایران اسلامی را به قلب مخاطبان جهانی می‌رساند.
خسروپناه در بخش پایانی، محور سوم سخنانش را از پاسداشت تا راهبرد؛ پیشنهادهایی عملیاتی و جامع عنوان کرد و با تأکید بر لزوم حرکت از تحسین به اقدام، سه پیشنهاد عملیاتی و مشخص ارائه داد.
تاسیس کرسی‌های پژوهشی بین‌المللی حکمت هنر فرشچیان
وی تأسیس نهضت جهانی‌سازی حکمت هنر ایرانی-اسلامی را پیشنهاد کرد و گفت: با محوریت وزارت علوم، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و وزارت امور خارجه، باید کرسی‌های پژوهشی بین‌المللی حکمت هنر فرشچیان با هدف تبیین علمی و فلسفی هنر انقلاب در دانشگاه‌های معتبر جهان تأسیس شود.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، تکثیر الگوی حکمرانه فرشچیان را مورد تاکید قرار داد و این سیاست را دقیق و امکان‌پذیر خواند و گفت: روح الگوی دانشگاه فرشچیان باید تکثیر شود. شورای عالی انقلاب فرهنگی آمادگی دارد برای هر گنجینه زنده فرهنگی ایران، یک مدل اختصاصی پاسداشت و نهادسازی طراحی کند تا از تجلیل فردی به طراحی یک زیست‌بوم پایدار برای مکتب‌های هنری انقلاب اسلامی حرکت کنیم.
خسروپناه با پیشنهاد ایجاد خزانه ملی و هوشمند میراث فرشچیان، این امر را یک «مأموریت ملی» و کاملاً دست‌یافتنی توصیف کرد و افزود: با محوریت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همکاری نهادهای دانش‌بنیان، باید یک آرشیو جامع دیجیتال و تحلیلی از تمام آثار و پژوهش‌ها ایجاد شود تا این میراث گران‌سنگ از گزند تحریف مصون بماند.
