درخواست انجمن روانپزشکان ایران از مسئولان؛ از همبستگی مردم در پی جنگ تحمیلی استفاده کنید

سید وحید شریعت، رئیس انجمن روانپزشکی ایران، در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در خصوص انتشار نامه ای خطاب به رئیس جمهور و هشدار درباره بحران روانی جامعه پس از جنگ ۱۲ روزه گفت: وقتی که چالش های متعدد را پشت سر می‌گذاریم، این امر استرس‌های پیاپی و طولانی برای مردم ایجاد می‌کند و می‌تواند از جنبه‌های مختلفی باشد؛  اجتماعی، اقتصادی و سیاسی. اکنون که جنگ نیز به این موارد اضافه شده، تنوع و تکثر این استرس‌ها ممکن است باعث شود که درصد افرادی که آسیب می‌بینند به تدریج بیشتر و بیشتر شوند. 

وی افزود: وقتی که یک استرس شدید به طور مداوم و در سطح جامعه اتفاق می‌افتد، طبیعی است که بسیاری از افراد تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، ممکن است یک بخشی    از جمعیت مبتلا به این اضطراب‌ها و نگرانی‌ها شود. وقتی که یک نفر در خانواده حالش بد باشد و رفتار او ناشی از استرس باشد، به طور طبیعی این موضوع بر بقیه اعضای خانواده نیز تأثیر می‌گذارد؛ چه در خانواده، چه در محیط کار و چه در جامعه. بنابراین، وقتی که تعداد افراد مبتلا به مشکلات روحی و روانی به تدریج افزایش پیدا می‌کند، می‌توان گفت که این وضعیت به نوعی سرایت می‌کند. منظور من از "سرایت" به معنای سرایت بیماری‌های عفونی نیست، بلکه تأثیرگذاری بر روی دیگران است که ممکن است شرایط‌شان را تغییر دهد. 

رییس انجمن روانپزشکی در ادامه خاطرنشان کرد: آنچه که ما در این نامه می‌خواستیم به آن اشاره کنیم، بحث همدلی و همبستگی است که به واسطه این جنگ یا در اثر آن به وجود آمده است. با انتشار این نامه به دنبال آن بودیم که تأکید کنیم که این موضوع را ببینیم و آن را مهم بدانیم و از این جهت نادیده نگیریم. باید توجه داشته باشیم که این شرایط نیاز به پرورش دارد و باید از تخریب آن جلوگیری کنیم.

شریعت گفت: انجمن روانپزشکی کشور با انتشار این نامه درصدد آن بود تا توجه مسئولین را جلب کند که  کمی به جنبه مثبت این وضعیت توجه داشته باشند و آن را تخریب نکنند.

وی در پایان تأکید کرد: جنگ معمولاً بیشتر از آنکه چیزی بسازد، تخریب می‌کند.  ممکن است در برخی موارد علاوه بر تخریب، برخی رویش‌های جدید نیز شکل بگیرد؛ یعنی در حین اینکه صدها چیز و مکان نابود می‌شود، ممکن است چند چیز نیز به وجود بیاید.اما در واقع محصول  و برآیند نهایی این وضعیت، به ویژه از نظر روان‌شناختی تخریب است. میزان تخریب این وضعیت به هیچ وجه قابل مقایسه با جنبه‌های مثبت احتمالی که ممکن است ایجاد کند، نیست.