دبیر شورایعالی آموزش و پرورش در گفتوگو با ایلنا:
آگاهسازی دانشآموزان برای صیانت از خود ضروری است/ اطلاعی از سرنوشت طرح تربیت جنسی دانش آموزان نداریم

دبیر شورای عالی آموزش و پرورش درباره ضرورت آموزش مراقبتهای جنسی در مدارس گفت: اگر نیاز باشد که آموزش پررنگتری در این موضوع صورت گیرد، طبیعتا باید در دستور کار سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی قرار بگیرد. در واقع درباره این مسئله و اتفاقاتی که اخیرا افتاده است، هنوز آن را نشانهای از تهدید بزرگ یا نیازمند اقدام کلان ملی تلقی نمیکنم که بگوییم باید فورا یک اقدام ملی در این زمینه انجام شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، چندی پیش اخباری مبنی بر تعرض به ۹ دانش آموز در نمازخانه مدرسهای منتشر شد. بر اساس گزارشها در یک مدرسه پسرانه در شهرری چند دانش آموز کلاس پنجم تحت عنوان تنبیه سربازی توسط معلمشان مورد آزار قرار گرفتند. از سوی دیگر در ابتدای اردیبهشت ماه سال جاری، پلیس آگاهی تهران بزرگ از دستگیری یک متجاوز سریالی به کودکان خبر داد. به اقرار این متجاوز سریالی، به ۵ کودک زیر ۱۵ سال تعرض کرده بود.
اگرچه موضوع برخورد با خاطیان چنین اعمالی، امری اجتناب ناپذیر است. اما در زمینه پیشگیری از چنین اتفاقاتی، آموزش و آگاهسازی کودکان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. آگاهسازیهای مربوط به مسائل جنسی در نظام آموزشی کشور نقش پررنگی ندارد. معمولا اولین مواجهه کودکان با آموزشهای جنسی و مراقبتهای آن توسط گروههای دوستی، والدین و فضای مجازی صورت می گیرد. این امر باعث میشود کودکان بعضا در معرض اطلاعات نادرست قرار گیرند.
در این راستا «محمود امانی طهرانی» دبیر شورایعالی آموزش و پرورش در گفت و گو با خبرنگار ایلنا در پاسخ به این سوال که آیا نیاز به یک اقدام فوری آگاهسازی دانش آموزان با مراقبت های جنسی در مدارس وجود ندارد؟ گفت: به طور کلی، آگاهسازی دانش آموزان برای صیانت از خود، امری بسیار ضروری و مهم است. مصادیق آن را باید در هر روز و شرایطی متناسب با آن سنجید و از روشهای متناسب با خودش استفاده کرد.
او ادامه داد: در این راستا جلسات مربوط به «نماد» (نظام مراقبت از آسیبهای اجتماعی دانشآموزان) به صورت مرتب در دفتر وزیر آموزش و پرورش صبحهای یکشنبه، با حضور خود ایشان و با شرکت نهادهای درون و بیرون آموزشوپرورش انجام میشود. تصمیمهای مرتبط با این موضوع در آنجا گرفته میشود. اقدامات اینگونه کارها توسط کنشگرانی اعم از مدیران مدارس، معاونین پرورشی، مشاورین و غیره در سطح مدارس، بهویژه در مناطقی که نیازمند توجه بیشتر هستند، انجام میشود.
وی متذکر شد: در حال حاضر آموزشهای مربوط به این کار در سطح عمومی در برنامههای درسی و فضای مدرسهای به آن توجه شده و محتواهایی درباره آن وجود دارد. اگر نیاز باشد که آموزش پررنگتری در این موضوع صورت گیرد، طبیعتا باید در دستور کار سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی قرار بگیرد. در واقع درباره این مسئله و اتفاقاتی که اخیرا افتاده است، هنوز آن را نشانهای از تهدید بزرگ یا نیازمند اقدام کلان ملی تلقی نمیکنم که بگوییم باید فورا یک اقدام ملی در این زمینه انجام شود.
امانی طهرانی اضافه کرد: آموزشهای عادی ما باید وجود داشته باشد، تا حتی یک مورد هم اتفاق نیفتد. اما اینطور نیست که بگوییم حالا اگر یک مورد اتفاق افتاد، این نشانه این است که امروز باید بسیج شویم و نگرانی در سطح کلی ایجاد کنیم.
او یادآور شد: ما باید آموزشهای خودمان را بهصورت مؤثر، در مورد تمام گروههای ذینفع، از طریق معلمین، مدیران، مشاورین و همچنین آگاهسازی خانوادهها، مثل گذشته با جدیت ادامه دهیم. اما باید مراقب بود که این اتفاقات، باعث ایجاد شوک یا فضای نگرانی نشود، بهطوری که دانشآموزان در مدرسه نسبت به معلمین یا کلیت نظام آموزشی بیاعتماد شوند.
دبیر شورایعالی آموزش و پرورش در پاسخ به این سوال که آیا تعرض به ۹ دانش آموز تعداد بالایی برای ضروری بودن یک اقدام فوری آگاهسازیهای جنسی در مدارس نیست؟ گفت: در خصوص آمار آن اطلاعی ندارم، اما حتی یک نفر هم در این زمینه بسیار مهم است و باید تمام اقدامات لازم در مورد او انجام شود. اما مراقبت از آرامش روانی عموم دانشآموزان نیز در اینجا اهمیت دارد. این به این معنا نیست که ۹ نفر کم یا زیاد است، یا اگر ۹ نفر شد ۹۰ نفر سپس باید کاری بکنیم؟ اصلاً بحث ما این نیست.
او افزود: بحث ما این است که حتی یک نفر هم نیازمند مراقبت، آموزش و پیشگیری است. تمام این موارد باید انجام شود و این کاری است که از قبل نیز وجود داشته است. اما نباید اجازه دهیم این اتفاقات، دستمایهای برای سلب اعتماد متقابل میان معلم، مدرسه، نظام آموزشی، خانواده و دانش آموزان شود.
دبیر شورایعالی آموزش و پرورش در پاسخ به این سوال که طرح تربیت جنسی دانش آموزان به کجا رسید؟ توضیح داد: در اوایل دورهای که بنده دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش شده بودم، یک پیشنویس در این زمینه از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی به دست ما رسید و از ما خواسته بودند که در این خصوص یک اعلام نظر کارشناسی انجام دهیم. ما نیز در آن زمان اعلام نظر کارشناسی انجام دادیم، جمعبندی و ارسال کردیم. در حال حاضر اطلاعی ندارم پس از آن، این موضوع چه سرنوشتی پیدا کرد، چرا که پیگیر اصلی آن ما نبودیم و تنها از ما کسب نظر شده بود.