رنج‌های خصوصی‌سازی آموزش با کرونا تشدید شده است؛ امروز بیش از همیشه معلمان و دانش‌آموزان به خصوص آن‌هایی که متعلق به دهک‌های فرودست هستند، از کالایی‌سازی آموزش متضرر شده‌اند.
در شرایط عادی، مشکلات وجود دارند اما در زمانه‌ی بحران، همان مشکلات برجسته‌تر می‌شوند؛ مشکلات و کاستی‌های خصوصی‌سازی آموزش نیز با آمدن بحران کرونا، نمود و برجستگی بیشتر پیدا کرده‌اند؛ این خصوصی‌سازی که در تضاد با الزاماتِ دولت رفاه در قانون اساسی‌ست، نه به نفع دانش‌آموزان است و نه به نفع معلمان؛ تنها گروه خاصی از مالکان خصوصی مدارس و کارفرمایان بخش خصوصی را به ثروت‌های انبوه رسانده است.
در تدوین لایحه بودجه سال آینده، بازهم کاستن از هزینه‌های دولت، حرف اول و آخر را زده است؛ سوال اینجاست که در این «چرخه‌ی حذفی»، فرزندانِ طبقه‌ی کارگر چطور قرار است آموزش کیفی ببینند و نردبام مدارج علمی را به سمت دستیابی به یک زندگی بهتر طی کنند؟!
جعفر ابراهیمی بر ضرورت تفوق بر نگاه نئولیبرالی سیاست‌گذاران آموزشی تاکید دارد و معتقد است؛ عده‌ای هستند که اگر بتوانند اصل ۳۰ را از قانون اساسی پاک می‌کنند!
