در گفتوگو با ایلنا مطرح شد؛
نازنین سهامیزاده میگوید: وظیفه تئاتر مستند این است که پیش از آنکه واقعهای در جامعه تبدیل به بحران شود سراغش برود همانطور که او «چشم در برابر چشم» را زمانی درباره زندگی آمنه بهرامی ساخت که هنوز حادثه اسیدپاشیهای اصفهان رخ نداده بود. میگوید: چند مرکز تحقیقاتی در ایران داریم که راجع به معضلات اجتماعی تحقیق میکنند؟ چرا بعد از این حجم اسیدپاشی اصفهان پژوهشگاهی را درست نکردند که راجع به این آدمها و زندگیشان یا کسانی که دست به چنین خشونتهایی میزنند، تحقیق کنند؟