عکس چارلی چاپلین در کنار گاندی مربوط به سال ۱۳۱۰ خورشیدی است.
خبرگزاری کار ایران
عکس چارلی چاپلین در کنار گاندی مربوط به سال ۱۳۱۰ خورشیدی است.
بالاخره تابوت بلوطی ۱۳۵ کیلویی را از زمین بیرون کشیدند و از میان گورستان حمل کردند و داخل یک خودروی استیشن که از پیش آماده کرده بودند گذاشتند. اطمینان داشتند که این نقشه به‌زودی ثروتی سرشار برای‌شان به ارمغان می‌آورد. اما حالا با این تابوت سنگین و جسد مشهور داخل آن چه باید می‌کردند؟
فیلم کمدی انتقادی یک «سلطان در نیویورک» محصول سال 1957، توسط خود چاپلین نوشته، کارگردانی و بازی شده است، و با طنزی گزنده به مسائل سیاسی و اجتماعی دوران مک کارتیسم به معنی پارانویا درباره کمونیسم و محدودیت‌های اجتماعی می‌پردازد.
نمایش «چاپلین» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی مهران رنج‌بر که پرتره‌ای از زندگی «چارلی چاپلین» بازیگر سینمای صامت جهان است، در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه می‌رود.
چارلی چاپلین بزرگترین اسطوره سینمای جهان است و ۱۰۰ها فیلم کوتاه و بلند از او به یادگار مانده که همه آن‌ها جزء آثار فاخر سینما محسوب می‌شوند. واپسین آثار او از عصر جدید به بعد، را جزء آثار معنا گرای سینما هم می‌دانند.
رئیس میراث فرهنگی قرچک با اشاره به خلق تصویری از چارلی چاپلین گفت: این تابلو که خلق یکی از چهره‌های هنری معروف دنیاست، توسط هنرمندان کاشی معرق شهرستان قرچک با ۸۶۴۰ هزار قطعه کاشی طراحی شده است.
فهرست فیلم‌های بخش کلاسیک هفتاد و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم کن اعلام شد.
عکس سمت چپ چارلی چاپلین را در سال ۱۹۱۸ نشان می دهد. عکس سمت راست آخرین عکس او قبل از مرگ است؛ سال ۱۹۷۷ سوئیس.
«سعی کنید کمدی‌های سیاه و سفید سینمای جهان را به یاد بیاورید. بیشتر تصاویر را چه کسانی برایتان ساخته‌اند؟ احتمالا اولین جواب همه چارلی چاپلین است. کمی بیشتر که به حافظه فشار بیاوریم، باستر کیتون هم از راه می‌رسد و بعد احتمالا لورل و هاردی. (این دو نفر اخیر به لطف صداوسیما برای بیشتر ما آشناتر از بقیه‌اند.) دو نفر اول را بیشتر با کمدی‌های صامتشان به یاد می‌آوریم و لورل و هاردی را معمولا با آیتم‌های کوتاهشان. اما در این میدان بزرگ کمدی کلاسیک باید جایگاه پرافتخار «اولین کمدین‌های بزرگ سینمای ناطق» را به برادران مارکس سپرد.»
"دنیای چارلی چاپلین" نام آخرین خانه او در یکی از شهرهای سوییس است؛ خانه‌ای که به جز تمام خاطرات ۲۵ سال آخر عمر او، رنگ و بوی بسیاری از فیلم‌هایش را نیز زنده کرده است.