کامبیز خدابنده برخلاف بسیاری از نقاشان واقع‌گرای امروز برای فرم، خط، رنگ و بافت و کنتراست اهمیت زیادی قائل است. آثار او شاید از دید عامه مخاطبان «کوبیسم» باشند اما او این نظریه را رد می‌کند و می‌گوید سبک من با «کوبیسم» فاصله بسیار دارد.
صالح موسویان می‌گوید: روند کار من طوری بود که اوایل به جزییات خیلی اهمیت می‌دادم و به سمت کارهای عینی تمایل داشتم، در ادامه رفته رفته توجهم به زبان خراسانی جلب شد. ما در ادبیات زبان خراسانی (برخلاف سبک شعر هندی که پیچیده‌گویی دارد) نوعی سادگی داریم.
«آرت نیوز» در مقاله‌ای که به تازگی با قلم کلر دیویس منتشر شده، به ابعادی از زندگی و آثار لوییز بورژوا (مجسمه‌ساز آوانگارد) پرداخته است، که در نوع خود جالب است. این مطلب بهانه‌ای برای پرداختن به زندگی هنری بورژوا، هنرمند آوانگارد معاصر، است.
محمدرضا پورکمالی می‌گوید: اساسا با هنر اعتراضی رابطه خوبی ندارم. به نظرم اعتراض در دل جامعه‌ای چون جامعه ما خیلی زود حذف می‌شود و صحبت در اینباره به جایی نمی‌رسد. او درباره هنر انتقادی هم می‌گوید: نقد به عهده کارشناسان هر عرصه است و این کار را باید به نقادان واگذار کنیم.
مشکل اسپینوزا در این خصوص این است که خدای او حالِ در عالم می‌شود و تعالی به معنای حقیقی کلمه نخواهد داشت بلکه فقط تعالی منطقی دارد.
کنفرانس بین المللی "ساختارشکنی و فلسفه‌های ساختارشکنانه" برگزار می‌شود
