مسلم خراسانی در مقالهای با محوریت پسازبان، احتمالِ جهانی بدون زبان را چندان دور از ذهن ندانسته و در توصیف ویژگیهای آن میگوید: افراد بهجای صحبت و استدلال و بیان یا دفاع از دیدگاه و نظراتشان بهواسطه زبان، تنها مشغول کنشهای جسمانی شوند، یا بهاصطلاح به بودن و حضور محض خود در جهان اکتفا کنند، حضوری ساکت و بدون زبان.