مایک کول (استاد د انشگاه) می‌گوید کارگری که در روز هجده ساعت کار می‌کند و دست به خودکشی می‌زند در نهایت بین انسان بودن و انسان نبودن، با مرگ اختیاری انسان بودن را انتخاب می‌کند.
گراهام هارمان می‌گوید: کارگری که از دل انسانگرایی مدرن برآمده امروز چیزی شبیه یک ماده اولیه است و طبعیت به یک انبار بزرگ تبدیل شده است. انباری که هیچ کارکردی جز اینکه کار صنعت را راه بیاندازد، ندارد. کارگر عامل پیش برنده اقتصاد نیست بلکه یک چیزی است مثل ذغال سنگ که در کوره می‌ریزند.
دارن آندرسون می‌گوید: نظام حاکم بر مناسبات اقتصادی دنیا در واقع گورستان آرزوها هست. این نظم ناعادلانه گورستانی است که شما پیش از آنکه بمیرید به بهترین شکل، خود آرمانی‌تان را در آن دفن می‌کنید.
