کارشناس مسائل خاورمیانه گفت: درس بزرگ تاریخ این است که دولت‌ها وقتی به‌جای اتکا به ملت‌های خود، به قدرت‌های خارجی تکیه می‌کنند، به نتیجه سوریه خواهند رسید. قدرت‌های خارجی تا زمانی که منافعشان ایجاب کند از آنها حمایت می‌کنند و به محض اینکه منافعشان ایجاب نکند، دیگر حمایت نخواهند کرد و دولت‌ها محکوم به سقوط می‌شوند. بنابراین، احتمالاً در اینجا توافقی وجود داشته است.
استاد روابط بین‌الملل گفت: هیچ کشوری به اندازه ما در سوریه هزینه نکرد. حتی اگر توجیه ما این باشد که جریانی که در سوریه قدرت را به دست می‌گیرد، قرار نیست به شیعیان آسیبی بزند و ما می‌توانیم یک رابطه سازنده با آنها داشته باشیم، نمی‌تواند توجیه‌گر شکست ما باشد. بنابراین، پیش از اینکه بخواهیم تصمیم بگیریم با دولت جدید چه کار کنیم، باید به این سوال پاسخ دهیم که آیا اساساً سیاست ما نسبت به سوریه درست بوده است؟
