شهربانو نجفی (خطاط و مدرس خوشنویسی) که در زمینه کتابت تجارب جدی دارد، می‌گوید: زمانی که فردی به نگارش و کتابت اثری مکتوب می‌پردازد باید محتوای آن را بسیار دوست داشته باشد؛ تا به این ترتیب آن حس و حال موجود در اثر را دریافت کند. در غیر این صورت نتیجه کار قابل قبول نخواهد بود.
در دوره‌ای نه چندان دور، آن زمان که صنعت چاپ وجود نداشت خوشنویسان قرآن کریم را با خطوطی چون «کوفی»، «ریحان»، «محقق» و «نسخ» کتابت می‌کردند و نتیجه آن تلاش‌ها کتبی با خطوط زیبا و دل‌نواز است که حال برخی از آنها در موزه نگهداری می‌شوند.
محمدعلی مرزی (استاد پیشکسوت خوشنویسی) می‌گوید: زمانی که جورج بوش پسر و همسرش به ترکیه نزد رجب طیب اردوغان رفتند، او مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین بخلی را به زبان ترکی به بوش پسر هدیه داده است. یعنی او مولانا را به عنوان یکی از مفاخر ترک به رییس جمهور آمریکا معرفی کرده که درست نیست. دریغ از اینکه ما یک بیت از مثنوی معنوی یا ابیات مولانا را درک کنیم!
حیدری می‌گوید: اگر تا به حال اتفاقات مثبتی در زمینه معرفی هنر خوشنویسی ایران به دیگر کشورها رخ داده بیشتر، با همت هنرمندان ما بوده است. سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نیز در این زمینه موثر بوده، اما تا زمانی که مجموعه کارشناسی در سازمان مذکور شکل نگیرد و اعزام‌ها کارشناسانه نباشد، بعید می‌دانم نتایج خوبی حاصل شود.
