علی بابایی کارنامی اظهار کرد: تا چه زمانی این کارگران باید پشت درهای بسته تامین اجتماعی بمانند؟ از سوی دیگر وضعیت امنیت شغلی خبرنگاران نیز مشخص نیست.
کارگران در برخی موارد از قدرتِ کافی برای مطالبه‌ی حقوقشان برخوردار نیستند چراکه سازِکارهایی که برای آن‌ها در قانون کار تعیین شده به دلیلِ بی‌اثر شدنِ تدریجیِ مفاد قانون کار از طریق بخشنامه‌ها، آیین‌نامه‌ها و دادنامه‌ها، قدرتِ خود را از دست داده‌اند.
با وجود نظرات مختلف و تاکید کارشناسان اقتصادی و پژوهشگران روابط کار بر لزوم تجدیدنظر در دادنامه ۱۷۹ دیوان عدالت اداری که موجب سیطره‌ی ناامنی شغلی بر زندگی کارگران شده است، هنوز این درد ۲۴ساله درمانی نیافته است و دیوان عدالت اداری نیز پاسخی به این مطالبه نداده است.
کارگران اتوبوسرانی تبریز، به رغم میزان و زمان دو برابری انجام کار، تقریبا نصف حداقل دستمزد قانون کار، دستمزد دریافت می‌کنند. شورای شهر نیز هیچ نظارتی بر پیمانکار انجام نمی‌دهد، درحالی که طبق قانون این ارگان موظف به نظارت است.
پرستاران خواهان پرداخت حق کرونا، اصلاح روند تعداد مرخصی استعلاجی و نیز تبدیل وضعیت پرستاران شرکتی به وضعیت استخدامی هستند که در این سالها بارها از سوی جامعه پرستاری مورد تاکید قرار گرفته است.
مطالبه اصلی کارگران از نمایندگان مجلس و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی آن است که موقتی‌سازی کارگران باید متوقف و لغو شود تا زندگی، اشتغال و معیشت کارگران بهبود یابد.
