از قانون کار چه باقی مانده که می‌خواهید اصلاحش کنید؛ بخش‌های مثبت آن را با بخشنامه بی‌اثر کرده‌اید و بندهای الزام‌آور آن را نیز اجرا نمی‌کنید، چرا بازهم با این متنِ خاموش و بر زمین مانده دشمنی دارید؟!
آقاجری می‌گوید: در میان کارگران ایران، محروم‌ترین قشر همین کارگران و نیروی کار پروژه‌ای یا تولید کنندگان صنایع بزرگ و مادر کشور هستند زیرا با مقررات مناطق آزاد تجاری - صنعتی، قرارداد‌های آنها موقت است و پیمانکاران موظف به بیمه کردن آنها نیستند در حالی که این زحمت‌کشان ۲۴ساعته در اختیار پیمانکار هستند و در خوابگاه‌های غیر بهداشتی با خدمات حداقلی ناچیزی سر می‌کنند.
برخی از کارمندان ازجمله پرستاران، معلمان، اساتید دانشگاه‌ها، و دیگر شاغلان بخش دولتی می‌پرسند آیا انتقال جغرافیای محل خدمت بدون رضایت کارمند و تنها با اراده کارفرما شدنی است؟
