ماده 134 قانون کار ایران به مرخصی استعلاجی و شرایط آن پرداخته است. متن کامل ماده 134 به شرح زیر است:
ماده 134 قانون کار ایران
«در صورتی که کارگری به علت بیماری یا حادثه ناشی از کار دچار ناتوانی موقت شود و قادر به انجام کار نباشد، کارفرما موظف است طبق گواهی پزشک معالج، مرخصی استعلاجی به وی بدهد. مدت مرخصی استعلاجی برای هر کارگر، حداکثر تا شش ماه با پرداخت حقوق و مزایای مستمر، توسط کارفرما خواهد بود. در صورتی که مدت مرخصی استعلاجی بیش از شش ماه باشد، کارگر می‌تواند از بیمه تأمین اجتماعی استفاده کند.»
توضیح کامل این قانون
بیماری یا حادثه ناشی از کار: این ماده مربوط به کارگرانی است که به دلیل بیماری یا حادثه‌ای که ناشی از شرایط کار آنها باشد، قادر به انجام کار نیستند.
مرخصی استعلاجی: اگر کارگری به دلیل بیماری یا حادثه، قادر به انجام وظایف خود نباشد، بر اساس این ماده باید مرخصی استعلاجی دریافت کند. این مرخصی به عنوان زمانی است که کارگر به دلیل بیماری نمی‌تواند در محل کار خود حاضر شود.
گواهی پزشک معالج: برای دریافت مرخصی استعلاجی، کارگر باید گواهی پزشکی از پزشک معالج خود ارائه دهد تا ثابت شود که بیماری یا آسیب دیدگی به حدی است که کارگر نمی‌تواند به کار خود ادامه دهد.
مدت مرخصی استعلاجی: طبق این ماده، کارگر می‌تواند تا شش ماه از مرخصی استعلاجی استفاده کند و در این مدت، کارفرما موظف است حقوق و مزایای مستمر وی را پرداخت کند.
استفاده از بیمه تأمین اجتماعی پس از شش ماه: اگر کارگر به مدت بیش از شش ماه به دلیل بیماری یا حادثه نتواند به کار خود ادامه دهد، از آن پس می‌تواند از مزایای بیمه تأمین اجتماعی استفاده کند.
این ماده به کارگران این امکان را می‌دهد که در صورت بروز بیماری یا حادثه، بدون نگرانی از دست دادن حقوق خود، به درمان خود بپردازند و در عین حال از حمایت‌های قانونی برخوردار باشند.
