بسیاری از موسیقی‌پژوهان تنبور را مادر سازی‌های زهی ایرانی می‌دانند و البته این ساز بر اساس اینکه فاقد ربع پرده است، آلت موسیقایی باستانی و آیینی محسوب می‌شود. ترکهای ترکیه هم تنبوری دارند که «دَرسیم» نام دارد و کمتر افرادی از تفاوت‌ها و شباهتهای آن با تنبور ایرانی باخبرند.
وحید اسداللهی (موسیقی‌دان و نوازنده پیشکسوت اهل اردبیل) می‌گوید: وقتی نمی‌گذارند برخی افراد روی صحنه بروند، همان‌ها آثار محلی را به گونه‌ای دیگر اجرا می‌کنند که اتفاق خوبی نیست. به فرض در آذربایجان چند خواننده می‌‌آیند، همان موسیقی مدنظر خودشان را می‌نوازند و فقط شعرش را ترکی می‌کنند. این نوع موسیقی، موسیقی اصیل آذربایجان نیست.
موسیقی «عاشیقی» در تار و پود تاریخ، هویت و فرهنگ آذربایجان تنیده شده است. با اینکه «عاشیقی» در دنیای امروز مثل گذشته مورد توجه نیست اما عاشیق حسن اسکندری نظری غیر از این دارد. باید او را آخرین بازمانده اصیل عاشیق‌های آذربایجان بدانیم. او راوی داستان‌ها و مقام‌های متعددی است که مردم «کوراوغلو» بیش از بقیه آنها را می‌شناسند.
