در گفتوگو با یک پژوهشگر فلسفه مطرح شد؛
به تعبیر شوپنهاور، آدمی همچون پاندولی بین رنج و ملال در نوسان است. شوپنهاور معتقد است که تمام رنج ما برآمده از «خواستن» است. ما همواره چیزی را میخواهیم و برای به دست آوردنش متحمل رنج میشویم.
به تعبیر شوپنهاور، آدمی همچون پاندولی بین رنج و ملال در نوسان است. شوپنهاور معتقد است که تمام رنج ما برآمده از «خواستن» است. ما همواره چیزی را میخواهیم و برای به دست آوردنش متحمل رنج میشویم.
فیشته میگوید: بیایید با معرفت به خویشتن، خودانگیختگی و «من میاندیشم» را آغاز کنیم و ببینیم بنابر ضرورت چه محدودیتهایی بر خود میگذارد تا در خلاء نظری به دور خود نچرخد.