هادی حوری با تاکید بر اینکه به اعتقاد او ما نمایش آزمایشگاهی در کشور نداریم، گفت: زیرا آثارمان باید از موانعی چون شورای نظارت بگذرد و اکثر اعضای این شورا به آثار و قواعد کلاسیک متعهد هستند. در چنین شرایطی به سختی می‌توان به سمت آثار نو رفت. بنابراین من اعتقاد دارم که ما در فرم‌های اجرایی همچنان در حال در جا زدن هستیم و حرکت‌مان بسیار بسیار کند است و استثنائات، نمی‌توانند جریانی را بسازند.
پوریا گلستانی درباره یکی از دلایل دوری تئاتر امروز ما از مشکلات و دغدغه‌های جامعه، می‌گوید: عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و برچسبی روی خودشان می‌زنند که «ما تئاتری هستیم»؛ در حالی‌که باید رفت در جامعه، دید و زندگی کرد. آسیب این است که خودمان را یک کلونی از تعدادی آدم خاص می‌کنیم که انگار تافته جدابافته‌ای از بقیه جامعه هستیم.
شهرام زرگر از نسبت تئاتر با جامعه امروز، غیبت مردم عادی و دیالوگ‌هایشان در متون نمایشی دو دهه اخیر، اعتقاد به عدم کفایت متن از سوی نمایشنامه‌نویسان نسل جدید و... می‌گوید.
استاد فلسفه و ادیان دانشگاه ایثاکا می‌گوید: قطعاً میان ارزش‌های هنری یک اثر و باورهای اخلاقی مولفان آن ارتباط عمیقی برقرار است اما این ارتباط ضروری است نه امکانی.
نشست «فرمالیسم فرا‌تر از مدرنیسم، کندوکاوی در نسبت تاریخ هنری فرمالیسم و مدرنیسم» در پژوهشکده هنر برگزار می‌شود.
