خبرگزاری کار ایران
۲۹ خرداد سالروز درگذشت دکتر علی شریعتی است. به همین مناسبت هر ساله به پاس خدمات ارزنده او به نسل جوان این کشور آثار و اندیشه های او همچون استاد شهید مرتضی مطهری مورد نقد و بازخوانی مستمر قرار می گیرد.بی شک او و استاد مطهری دو اندیشمند و دو متفکر تأثیرگذار در جامعه ایرانی بوده و هستند که اندیشه های آنان مقدمات نظری انقلاب اسلامی ایران را فراهم کرد.
کارگردان مستند «شریعتی بدون روتوش» معتقد است اندیشه علی شریعتی در جامعه امروز ما می‌تواند راهگشا و نجات‌بخش باشد. او درباره عدالت صحبت می‌کند اما نگاهش مارکسیستی صرف نیست، به آزادی معتقد است اما لیبرال هم نیست.
نظریه نه آرمان است نه برنامه کار. نظریه چارچوبی برای اندیشیدن و انتخاب مسیرهاست.
مستند پنج قسمتی «شریعتی» که به ناگفته‌هایی از زندگی دکتر علی شریعتی می‌پردازد، از شب گذشته (یکشنبه ۲۸ خرداد) ساعت ۲۴ از شبکه مستند سیما روی آنتن رفت.
ویژه برنامه «بازگشت به خویشتن»، امشب یکشنبه ۲۹ خرداد به صورت زنده از شبکه چهار سیما پخش خواهد شد.
«یکی از چالش‌های اصلی در مورد شناخت تفکر شریعتی این است که مبانی فکری وی به طور خاص روشن نیست. مثلا به طور واضح معلوم نیست که بنیان فکری وی در سنت است یا مدرنیته؟ البته که درمورد نظر ایشان در مساله دین نیز دیدگاه‌های یکسانی وجود ندارد. همه این موضوعات موجب شده تا با خوانش‌های مختلفی در مورد شریعتی و بازخوانی افکار وی رو به رو باشیم.»
محمد بقایی (اقبال‌شناس ایرانی) می‌گوید: خیلی‌ها به غلظ و نادرست، نام «علی شریعتی» را در شبیه‌ترین فرد به اقبال مطرح می‌کنند؛ برای مثال می‌گویند که فلسفه خودیِ اقبال همان بازگشت به خویشتنِ شریعتی است؛ اصلا اینطور نیست. زیرا بازگشت به خویشتن شریعتی، یک الگوی نیم‌بندی از فلسفه خودی اقبال است که مقصودش از بازگشت به خویشتن، بازگشت به خویشتن مدنظر شریعتی است نه بازگشت به هویت ملی چند هزار ساله در طول تاریخ ایران.
آل احمد نام کتابش را "غربزدگی" گذاشت. مسئله این کتاب و روش و رویکرد آن بیشتر جامعه شناختی و ایدئولوژیک است تا فلسفی و نظری. غربزدگی" آل احمد دهه‌هاست که همچون مانیفیستی برای غرب‌ستیزی در دستان طرفداران سنت و مخالفان نوزایی و نواندیشی و روشنگری قرار گرفته است. "غربزدگی" بیانیه‌ای است سیاسی بر ضد توسعه‌ای تازه پا و مدرنیزاسیونی نو ظهور و نورسیده که افتان و خیزان به راه افتاده بود.
در دورانی نه چندان دور، یعنی تا همین چند سال پیش طنز، کاریکاتور و فکاهی مقولاتی جداناشدنی از مطبوعات ایران بودند؛ درحالیکه در دنیای امروز که مردم با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می‌کنند و در روزگاری که مملو از اتفاقات تلخ و ناگوار است، وجود چنین آثاری چه صورت فیریکی و چه به شکل مجازی به شدت احساس میشود.