چه بر سر کارگران پیمانکاری نفت و گاز می‌آید که در منطقه‌ی آلوده‌ی عسلویه، روزی ۱۲ ساعت و گاهاً بیش از ۲۳ روز در هر ماه را کار می‌کنند! اینهم از نتایج خروج از شمول قانون کار که نه ساعت کار اعتباری دارد نه حقوق کار و نه تشکل‌یابی و کشنگری صنفی! حالا همین بلا را می‌خواهند سر کارگران تمام کشور بیاورند!
باید حواسمان هم به دولت و هم به مجلس باشد، چون باید طرح نجات ایران را کنار طرح نمایندگان مجلس برای توانمندسازی و پایداری سازمان تامین اجتماعی بگذاریم؛ چون باید به یاد داشته باشیم بیش از ۶۰ نماینده مجلس در حال امضا جمع کردن و تدوین طرحی برای به کرسی نشاندن منویات آن انجمن خیریه اصفهانی و قانونی کردن مزد توافقی هستند.
کسی که نمی‌داند تامین اجتماعی چیست و چطور تشکیل شده و به چه کسانی خدمات می‌دهد، چگونه به خود اجازه می‌دهد درباره آن نظریه پردازی کند؟!
سه طرحی که توسط اتاق‌ها و نمایندگان مجلس در راستای حل معضلات اقتصادی تهیه شده‌اند، چند محور خطرناک اساسی دارند؛ محورهایی که همگی در ژانرِ «مقررات‌زدایی گسترده» و «ارزان‌سازی هرچه بیشتر نیروی کار» جای می‌گیرند.
حذف استخوان نگه‌دارنده‌ی قانون کار در لوای استانی شدن مزد و بی‌اثر شدن حمایت‌های مندرج در این قانون، خواسته‌ی نهایی طراحان «بنای ایران» است. در این بسته‌ی سیاستی جای پای اتاق بازرگانی به عنوان طراح حذف حداقل دستمزد و مخالف اول تامین اجتماعی کاملا مشهود است.
رئیس کانون بازنشستگان تامین اجتماعی شهرستان تهران از رویکردهای پژوهش مشترک طرح «بنای ایران» انتقاد کرد و گفت: «تهیه کنندگان این طرح با تاختن به قوانین کار و تامین اجتماعی و طرح مانعی به نام «سازمان تامین اجتماعی» به گفته‌ی خود قصد نجات ایران را دارند.»
