بیژن ارژن (شاعر و عضو شورای شعر و موسیقی صداوسیما) می‌گوید: پس از انقلاب اسلامی و وقوع جنگ ایران و عراق یکسری شعرها و قالب‌ها مانند دوبیتی، رباعی و مثنوی دوباره زنده شدند. این سه قالب به شکلی بیانگر و راوی لحظه به لحظه جنگ بودند. مثلا مثنوی در رجزخوانی‌ها کاربرد داشت.
دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شعر و ترانه، 16 آلبوم و 126 تک‌آهنگ را در هفته گذشته برای انتشار تایید کرد که آلبومی شامل بازخوانی محلی داستان های شاهنامه نیز در میان این آثار است.
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد درباره وضعیت فعلی آخرین آلبوم محسن چاووشی که اغلب قطعات آن سروده مولانا و سعدی است و هنوز موفق به اخذ مجوز نشده، گفت: گفته بودند از عوامل تولید خواسته شده کلمه مشخصی را از شعر حذف کنند! آنهم از اثری متعلق به شاعری کلاسیک! مطمئنا هیچ شورایی تحت هیچ شرایطی همچین کاری نمی‌کند و چنین رای صادر نمی‌کند. در نهایت این پیشنهاد مطرح شد که شعری دیگر جایگزین اثر مورد نظر شود.
به اعتقاد معتقدی؛ ترانه را تنها موسیقی است که دلنشین می‌کند. خواندن متن ترانه بدون اجرا، حس روزمرگی و محاوره به انسان دست می‌دهد.
عده‌ای از شاعران انگیزه‌ی نام و نان دارند تا انگیزه‌ی هنر و فرهنگ. همین که فلان خواننده‌ی بدصدا و مفلوک و شعر نا‌شناس، نان سروده‌ی نا هنجار اینان را در زیرزمینی فالش خوانی‌کند، اقناع می‌شوند.
کلام ترانه می‌تواند در قالب غزل و با بیانی معترض و انتقادی همراه شود اما تا به حنجره و تارهای صوتی خواننده و همنوایی سازها نرسیده؛ هنر نیست و جای آن در کتاب نیست.
