فرض کنید مرغ کیلویی ۷۵ هزار تومان و برنج کیلویی ۷۰ یا ۸۰ هزار تومان؛ در این شرایط یک وعده پلو مرغ، ۵ یا ده درصد حقوق ماهانه‌ی ما می‌شود؛ دویست هزارتومان بدهیم پای یک وعده غذا در منزل؟ شاید برای برخی از ما بهتران، مرغ کیلویی ۷۵ هزار تومان چیزی نباشد که اینطور راحت سخن می‌گویند اما آیا فکر ما را کرده‌اند؟
در قانون اساسی بارها تاکید شده که همه شهروندان باید زندگی شایسته وتوام با منزلت انسانی داشته باشند اما وقتی به قانون عمل نمی‌شود هر روز و هر سال شاهد کاسته شدن از سطح کیفی زندگی مردم هستیم؛ از سطح منزلت دهک‌های کم درآمد تا جایی کاسته شده که مجبورند خلاءهای سفره را با پوست مرغ، ماده‌ای پر از هورمون و بی‌کیفیت، پر کنند!
اگر طرح تامین کالاهای اساسی بتواند از پس همه چالش‌های موجود برآید و با جزئیات کامل، به مرحله اجرا برسد، تنها می‌تواند در سه ماه پایانی امسال برای یک خانواده سه نفره‌ی متعلق به دهک‌های پایین درآمدی، ۳۶۰ هزار تومان اعتبار ماهانه برای خرید کالاهای خوراکی فراهم کند اما آیا در شرایط فعلی، این اعتبار برای تامین هزینه‌های خوراکی خانوار کفایت می‌کند؟
