آیا شهرداری تهران این زن‌های مستاصل و ناچار را به عنوان یک «واقعیت مسلم شهری» می‌پذیرد و درخواست می‌کند برایشان تعداد مناسبی دوز واکسن کرونا بفرستند؟! آیا حاضر هستند اینها را دقیقاً مانند رانندگان تاکسی یا رانندگان اتوبوس به عنوان «شاغلان در فضای شهر» به حساب بیاورند و نگران جان‌شان شوند؟!
به نظر می‌رسد بیکاری ناشی از کرونا، تعداد زنان دستفروش متروی تهران را بیشتر کرده است؛ این درحالیست که خطر در پایتخت به شدت جدی است.
کرونا آمده اما معلوم نیست به این زودی‌ها برود! در این شرایط کسی به فکر زهرا و زنان دستفروش مترو نیست؛ این زن‌ها هر روز در معرض خطر هستند اما نمی‌توانند در خانه بمانند و پا به میدان خطر نگذرانند؛ این زن‌ها هر روز با دنیایی از درد و دغدغه و ترس، کلنجار می‌روند؛ این زن‌ها که خون‌شان از هیچ شهروند دیگری کمرنگ‌تر نیست، اگر «می‌توانستند» حتما نمی‌آمدند!
