سیدمهدی ناظمی با بیان این مطلب که «تصویری که از ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور دیوانه و قلدر که هرکاری بخواهد می‌تواند در جهان انجام دهد، ارایه می‌شود، از دست مهندسانش نیز خارج شده»، می‌افزاید: هیچ کشوری به اندازه آمریکا تصویر نیست. سینما در امریکا خود حقیقت آمریکا است. به‌خاطر همین در انگلستان هم با اینکه تلاش شد تا بوریس جانسون را به عنوان بدیل اروپایی ترامپ بتراشند اما عملاً به جهت عقبه فرهنگی و فکری و سیاسی آنها میسر نشد.
روبین داگلاس با اشاره به تفاوت نظریات دو فیلسوف مدرن (هابز و روسو) می‌گوید: به اعتقاد روسو؛ برآمدن نابرابری اقتصادی همان رویداد فروغلتیدن ما از بهشت امن الهی به دامان این وضعیت فلاکت بار بود و در مقابل هابر فکر می‌کرد که قدرت سیاسی مسلط؛ پاسخی است به منفعت‌طلبی و طبع رقابت طلب آدمی.
"کاستیکا براداتان" می‌گوید: دموکراسی راستین و اصیل هیچ وعده محیرالعقولی نمی‌دهد، شما را مسرور و مسحور نمی‌کند بلکه نهایت کاری که برای شما می‌کند، این است که در یک حد معینی ملهم ارزش‌های انسانی ویژه‌ای می‌شود.
