در عشق، مالکیت معنا ندارد؛ داشتن و نداشتن، به دست آوردن و از دست دادن. ما صاحب و مالک چیزی نمی‌شویم بلکه از چیزی آگاه می‌شویم. از این‌رو در انگاره‌های عارفانه به رها کردن و شاهد و ناظر بودن صرف بودن تشویق می‌شود. بی‌آنکه خواهش یا نیروی تصاحب و تملک بر فرد مستولی شود.
خبرگزاری کار ایران