ابراهیم سلم‌آبادی، نوازنده و سرپرست گروه صحرا معتقد است با اینکه مسئولان از موسیقی آنطور که باید حمایت نمی‌کنند اما مردم فرهنگشان را دوست دارند و همین موضوع است که او را با سن و سال بالا به ادامه فعالیت حرفه‌ای وامی‌دارد. این هنرمند مدرک درجه یک هنری معادل دکترا دارد و با مستمری‌اش فقط یک میلیون و دویست هزار تومان است.
امید نی‌نواز (موسیقی‌دان خطه خراسان) معتقد است دهل و سرنای تربت‌جام زیر سایه دوتار منطقه قرار گرفته و اهالی دیگر مناطق و حتی هنرمندان از جزییات آن بی‌خبر هستند. او می‌گوید در جشنواره‌های خارجی بازهم فقط ساز دوتار است که از سوی مسئولان مورد توجه است.
سبزعلی خجسته می‌گوید: تفاوت سرنا و کرنا برد صدای آنهاست و گرنه ساختار هردو ساز یکی است. او اضافه می‌کند که کرنا را در فضای باز و سرنا را در فضاهای کوچک‌تر می‌نوازند.
آمار دقیقی از تعداد نوازندگان دهل و سرنای ساکن در شهرها و روستاهای ایران در دست نیست و شاید همین ابهام هم دلیل دیگری بر عدم توجه مسئولان به عدم تناسب موجود است.
جمعه‌علی نی‌نواز شهرنویی می‌گوید: «دهل» به جز پیشینه کهنی که دارد در میان مردم‌سازی پذیرفته شده است. مردم از ساز دهل استقبال می‌کنند و مهم همین است. وقتی مردم ساز و موسیقی را قبول کنند، ماندگار خواهد شد. دلیل دیگری که گواهی بر اهمیت ساز دهل است، به‌کارگیری آن در جشن‌ها و مراسم و اعیاد است. دهل جزیی از فرهنگمان است.
نوازنده سرنای شهر «قلعه گنج» می‌گوید: ما در شهر و دیارمان هنرمندان زیادی داریم که در عرصه موسیقی فعال هستند. اما چون از تهران فاصله زیادی داریم و از کرمان هم دور هستیم، بعضی تصور می‌کنند که هیچ موسیقی‌ای نداریم.
موسیقی «عاشیقی» در تار و پود تاریخ، هویت و فرهنگ آذربایجان تنیده شده است. با اینکه «عاشیقی» در دنیای امروز مثل گذشته مورد توجه نیست اما عاشیق حسن اسکندری نظری غیر از این دارد. باید او را آخرین بازمانده اصیل عاشیق‌های آذربایجان بدانیم. او راوی داستان‌ها و مقام‌های متعددی است که مردم «کوراوغلو» بیش از بقیه آنها را می‌شناسند.
حشمت فتحی می‌گوید: درحالیکه از چهارمحال بختیاری تا کرمان حدود یک میلیون و دویست هزارتومان پول بنزین داده‌ام اما اینها باعث دلسردی من نخواهد شد. ما به خاطر عشق به موسیقی در جشنواره حضور می‌یابیم؛ تا روحیه پیدا کنیم و با دیدن دیگر هنرمندان حالمان خوب شود. انشالله که مسئولان و متولیان هم بیشتر به موسیقی نواحی توجه نشان دهند.
موسیقی لرستان دارای مقام‌های آوازی و سازی بسیار زیباست که با گذشت زمان برخی از آنها به انزوا رفته یا فراموش شده‌اند. «علیدوستی» یا «علیسونه» یکی از مقام‌های سوزناک و مطرح خطه لرستان است که توسط هنرمندان لر زبان اجرا شده است.
عموم مردم با شنیدن ساز و دهل نوروز و بهار را به یاد می‌آورند اما کمتر کسی نوازندگان مطرح این گونه را می‌شناسد، در حالی که سرنا و دهل‌نوازان ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی زبانزد هستند و برخی از آنها القاب جالبی دارند.
