وقتی که «استثمار فرهنگی» اتفاق می‌افتد، نمی‌توان به بهبود مولفه‌های فرهنگی جامعه امید بست؛ وقتی روزنامه‌نگار که نیروی کار فرهنگی مملکت است، درگیر دغدغه معاش و ترس از بیکاری است، یعنی "نون والقلم و مایسطرون" از یادها رفته است و فرهنگ را در واگن آخرِ قطارِ اولویت‌هامان قرار داده‌ایم.
ولفگانگ اشپیندلر می‌گوید: اگر شما بخواهید مثلا خبر یا گزارشی درباره تخلف‌های یک فرد شناخته شده و مهم سیاسی یا فردی که از ثروت و سرمایه بسیاری برخوردار است، در اروپا و آمریکا؛ تهیه کنید قطعا به اندازه بزرگ بودن آن خبر و آن فرد به شما و رسانه‌تان فشار مالی و تبلیغاتی وارد می‌شود و لابی‌های قدرت سریعا وارد عمل می‌شوند تا جلوی انتشار خبر شما را بگیرند.
