هادی آفریده می‌گوید سینمای مستندی که بر پایه پژوهش کار علمی و مطالعاتی شکل می‌گیرد توسط سیستم مدیریت مهجور می‌شود به این اسم که مخاطب ندارد. چون انتظار دارند چنین مستندی، اندازه یک فیلم بازاری بفروشد؛ درحالی‌که اصلا قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد، همان‌طور که در هیچ کجای دنیا هم چنین اتفاقی نمی‌افتد.
مهدی باقری که سه مستند «خور بر کرانه کویر نمک»، «زیارت در مه» و «سما در میان دره‌ها» را کار کرده است، از تغییر چهره روستاهای ایران طی ۵۰ سال اخیر و مهاجرت‌های گسترده و افزایش بیکاری ناشی از آن می‌گوید و اینکه چگونه فشار و دخالت دستوری، ساختار و نظامی که به‌صورت سنتی در روستا وجود داشته، امروز از بین رفته است.
فرهاد ورهام مستندساز و عضو شورای‌عالی انسان‌شناسی و فرهنگ که مجموعه مستند مونوگرافی «خاطرات روستا» را برای شبکه مستند تهیه کرده است، می‌گوید: تنها گردشگران نیستند که روستا را خراب می‌کنند؛ مردمی که مهاجرت کردند و روستای‌شان را به عنوان ییلاق استفاده می‌کنند هم در این خرابی تدریجی دست دارند. از نظر من گردشگر هیچ کمکی به روستاهای ایران نمی‌کند. فرهنگ گردشگری در ایران هنوز فرهنگِ سیزده بدری است؛ اینکه بنشینند یکجا و کباب سیخ بزنند هیچ کمکی به اقتصاد ده نمی‌کند.
