عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران مطرح کرد؛
حاج قاسم وقتی شرایطی را به عنوان یک شرایط بحرانی برای مردم خود می‌دید، صبر نمی‌کرد که آن شرایط بحرانی مردم را برنجاند و بعد از رنجشِ مردم وارد میدان شود. حاج قاسم وقتی خطری برای امت اسلام ایجاد می‌شد، تلاش می‌کرد که مانع از رشد خطر شود و با جان وارد آن مهلکه می‌شد تا جان امت به خطر نیفتد.