حمیدرضا نعیمی می‌گوید: من میل به خودویران‌گری دارم. چیزی که ساخته‌ام را دوست دارم ویران کنم تا به چیز بهتری برسم. همان چیزی که جامعه سنتی و جهان سومی آن را نمی‌پسندد و دلش می‌خواهد هیچ چیزی از جای خود حرکت نکند. اگر ما مسئولی را انتخاب کردیم تا زمانی که پدرمان درنیامده باید با آن جلو برویم اگر بخواهیم حرکت کنیم، اعتراض کنیم و بگوییم او باید کنار برود کار خیلی بدی کرده‌ایم.
ایوب آقاخانی با تاکید بر اهمیت و جایگاه متن در تئاتر، می‌گوید نمایشنامه‌نویسی ما به نسبت تاریخچه ادبیات نمایشی‌مان رشد کرده اما هم در مرحله چاپ و نشر از رسمیت افتاده و هم در مرحله ارتباط جدی‌تر با مخاطب دچار بحران شده‌ایم.
حمیدرضا آذرنگ از ضرورت پرداخت به مضامین انتقادی و اجتماعی در تئاتر گفته و با بیان اینکه «مگر در روح تئاتر چیزی به غیر از تعهد وجود دارد که از تئاتر متعهد می‌گوییم و با این شکل می‌خواهیم عده‌ای آدم را از عده‌ای دیگر جدا کنیم؟» تصریح می‌کند: اذهانِ هراسان و آشفته و عموما عفونىِ برخی مسئولان واژه‌اىِ محترمِ «ضد جنگ» را موردِ هجوم قرار مى‌دهد و کسانی که متهم به ضدجنگ بودن می‌شوند محکوم به خانه‌نشینی هستند و فراتر آن که حتی گاهی اوقات علاوه بر اعتبار و کسب و کار، جان‌شان هم به خطر می‌افتد.
