من نگران دوستان عزیزم هستم زیرا این هنرمندان پدران سازنده سینما هستند. یک نفر نیست که سوال کند آنها هزینه‌های زندگی خود را چگونه تامین می‌کنند. زمانی که به وضعیت یک هنرمند توجه می‌شود، چنان در بوق می‌کنند که آن کمک تبدیل می‌شود به یک شعار انسانی ولی سیاه.
مسعود کیمیایی از جنجالی‌ترین کارگردان‌های سینمای ایران است که با دومین فیلمش قیصر؛ خود را به سینمای ایران شناساند و به نوعی بین سینمای تجاری و هنری ارتباط برقرار کرد.
آرزویم این است که خانه سینما پابرجا باشد و این نفس‌های دوستی و عاشقانه همیشه با هم باشد.
